Buna River-Velipoja Protected Landscape

Krajobraz Chroniony Rzeki Buna Velipoje to obszar chronionego krajobrazu w północno-zachodniej Albanii, obejmujący ujście Drin, lagunę Viluni, rzekę Buna wraz z ujściem oraz zatokę Drin, która przebiega przez miasto Velipojë wzdłuż Morza Adriatyckiego.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody zaliczyła park do kategorii V, a ponadto został on uznany za teren podmokły o znaczeniu międzynarodowym poprzez wyznaczenie go na mocy Konwencji Ramsarskiej. Jako część Europejskiego Pasa Zieleni, krajobraz ten jest ponadto Ważnym Obszarem Ornitologicznym i Roślinnym, ponieważ występują w nim wyjątkowe zagrożone i endemiczne gatunki ptaków i roślin.

Rozciągająca się między Alpami Dynarskimi a Morzem Śródziemnym rzeka Buna jest wypływem z jeziora Shkodër, największego jeziora w południowej i południowo-wschodniej Europie, które ostatecznie przepływa przez rzekę aż do ujścia do Morza Adriatyckiego. W tym okresie krajobraz ten stanowi ważny korytarz migracyjny dla setek gatunków pomiędzy Morzem Adriatyckim a lądem.

Region ten charakteryzuje się stosunkowo płaskim i płytkim krajobrazem, na który składają się lasy łęgowe, suche łąki, bagna i krzewy, ujścia rzek, słodkowodne mokradła i plaże. Klimat tego krajobrazu jest silnie uzależniony od Morza Adriatyckiego na zachodzie i Alp Albańskich na północy. Zgodnie z klasyfikacją klimatyczną Köppen, panuje tu klimat śródziemnomorski, charakteryzujący się ciepłymi lub suchymi i gorącymi latami oraz łagodnymi i wilgotnymi lub deszczowymi zimami.

W regionie tym żyje wiele różnych gatunków dzikich zwierząt. Szakal złocisty występuje w lasach i na bagnach na terenach zalewowych rzek. Linia brzegowa, usiana wydmami, stanowi doskonałe miejsce żerowania dla niedźwiedzia brunatnego. W wodach tego obszaru stwierdzono występowanie delfina butlonosego, który preferuje wody przybrzeżne i delty rzek. Wyróżniają się dwa gatunki: żółw morski zielony i żółw błękitnopłetwy, które gniazdują na plażach zatoki. Pelikan dalmatyński wykorzystuje solniska w tym regionie jako miejsca żerowania w okresie jesiennym.