Rosario-Victoria Bridge, Rosario

Most Rosario-Victoria to nieformalna nazwa fizycznego połączenia między argentyńskimi miastami Rosario i Victoria.

To połączenie drogowe składa się z kilku mostów, wiaduktów i odcinków wypełnionych ziemią. Przecina główny bieg rzeki Parana, a po drodze styka się z kilkoma wyspami delty Parany.

Prace nad projektem rozpoczęły się w 1998 roku, ale były wielokrotnie przerywane z powodu braku stałego finansowania ze strony państwa i prowincji, zwłaszcza w okresie największego kryzysu gospodarczego w Argentynie w 2001 roku. Most został otwarty 20 maja 2003 roku.

Połączenie między tymi dwoma miastami ma łączną długość 59,4 km. Całkowita długość poszczególnych mostów i ich wiaduktów wynosi 12,2 km. Główny most ma długość 4098 metrów, a jego centralne przęsło wantowe ma 350 metrów. Do budowy wykorzystano około 250 000 metrów sześciennych betonu, 63 000 ton stali typu ADN-420 oraz 17 618 ton asfaltu. Dojazd do mostu głównego po stronie zachodniej znajduje się na północnej granicy miasta Rosario, na granicy z miastem Granadero Baigorria. Oficjalna nazwa mostu głównego to Nuestra Señora del Rosario.

Projekt został zrealizowany przez prywatną firmę, która otrzymała dotacje od państwa narodowego oraz stanów prowincjonalnych Santa Fe i Entre Ríos, w łącznej wysokości około 385 mln dolarów. Firma otrzymała koncesję na eksploatację i konserwację mostu na okres 25 lat.

Do czasu otwarcia tego mostu jedynym połączeniem drogowym między tymi dwiema prowincjami, a także między dwoma regionami Argentyny o dużym znaczeniu gospodarczym, był tunel podfluwialny Hernandarias, łączący miasta Santa Fe i Parana, około 120 km na północ od Rosario. Południową część Parany przecina inny most wantowy, Zárate-Brazo Largo, łączący prowincję Entre Ríos i Buenos Aires.