Vahanavank Monastery, Kapan
Fakty i informacje praktyczne
Vahanavank to pochodzący z X-XI wieku ormiański kompleks klasztorny położony około 5 kilometrów na zachód od miasta Kapan w prowincji Syunik w Armenii, usytuowany u podnóża góry Tigranasar wzdłuż prawego brzegu rzeki Voghdji.
Klasztor został zbudowany na polu grobowym z epoki brązu przez księcia Vahana Nakhashinogha, od którego pochodzi jego imię, syna księcia Gagika z Kapan na początku X wieku. Ormiański historyk Stepanos Orbelian napisał, że książę przyjął szatę mnicha i styl życia, aby wyleczyć się z opętania. W 911 r. książę Vahan zebrał 100 duchownych o podobnych poglądach i zbudował kościół Surb Grigor Lusavorich. Jest to najstarsza z budowli w Vahanavank. Cerkiew jest halowym budynkiem z główną świątynią i kilkoma zakrystiami. Bęben wznosi się na potężnych stromych skałach. Kościół ma wejście od zachodu i południa. Książę Vahan został pochowany w pobliżu drzwi do kościoła.
W klasztorze otwarto szkołę duchową, w której uczyli się młodzi chłopcy z Baghk i innych prowincji. W klasztorze kształcił się bratanek księcia Wahana Nachaszynogha, Wahan Dżiwanszir II, który około 940 r. został biskupem Syunik, a około 960 r. - katolikosem. W czasie swojego panowania zbudował wiele wspaniałych zabytków, z których wiele zachowało się w ruinie.
Przedsionek i portyk z pierwszej połowy X wieku. Ten ostatni rozciąga się na południe od kościoła i narteksu. Pochowani są tu królowie i książęta Syunik. Gzymsy przedsionka ozdobione są roślinnymi i zwierzęcymi motywami ornamentalnymi, które zdobią ściany południową i północną.
W XI wieku Vahanavank stał się centrum religijnym dla królów Syunik. W 1086 r. królowa Syunik Szahanducht II i jej siostra Katan zbudowali kościół Surb Astwatsin jako miejsce pochówku dla siebie i swoich krewnych. Zbudowali także południowe wejście do klasztoru oraz przedsionek do kościoła S. Astvatsin.
Z X-XI w. pochodzą także inne budowle, budynki gospodarcze, chaczkary i nagrobki.
W 1978 r. rozpoczęto prace renowacyjne w klasztorze, które zakończyły się przed ich zakończeniem w 1990 r.
Kapan
Syunik