North Head Quarantine Station, Sydney

North Head Quarantine Station to wpisana na listę dziedzictwa kulturowego była stacja kwarantanny i związane z nią budynki, które obecnie stanowią atrakcję turystyczną przy North Head Scenic Drive, po północnej stronie portu Sydney w North Head, w pobliżu Manly, w obszarze samorządu lokalnego Northern Beaches Council w Nowej Południowej Walii, Australia. Znana jest również jako North Head Quarantine Station & Reserve oraz Quarantine Station & Reserve. Właścicielem obiektu jest Office of Environment and Heritage, agencja rządu Nowej Południowej Walii. Budynki i teren zostały wpisane do Rejestru Dziedzictwa Stanu Nowa Południowa Walia 2 kwietnia 1999 roku. Cały teren North Head o powierzchni 277 hektarów, w tym Stacja Kwarantanny oraz związane z nią budynki i obiekty, został wpisany na Listę Dziedzictwa Narodowego Australii 12 maja 2006 r. i obecnie stanowi część Parku Narodowego Sydney Harbour.

Kompleks funkcjonował jako stacja kwarantanny od 14 sierpnia 1832 do 29 lutego 1984 roku. U podstaw jej utworzenia leżał fakt, że ówczesna kolonia Nowa Południowa Walia, jako państwo wyspiarskie, była podatna na choroby przenoszone przez statki. Osoby, które mogły zachorować na chorobę zakaźną, miały być poddawane kwarantannie do czasu, gdy uznano, że można je bezpiecznie wypuścić na wolność. Odizolowanie i strategiczna rola North Head zostały docenione w 1828 roku, kiedy to pierwszy statek, Bussorah Merchant, został poddany kwarantannie w Spring Cove. Znaczenie i przyszła rola North Head zostały wzmocnione przez Governor Darling's Quarantine Act z 1832 r. który przeznaczył całą North Head na cele kwarantanny w odpowiedzi na pandemię cholery w Europie w latach 1829-51.

Obecnie na terenie stacji znajduje się hotel, centrum konferencyjne i kompleks restauracyjny znany jako Q Station, a sama stacja jest częścią Parku Narodowego Sydney Harbour. Jednym z pierwszych urzędników odpowiedzialnych za kwarantannę był dr James Stuart, zapalony przyrodnik i malarz. Przez wiele lat Percy Nolan, radny i burmistrz Manly, naciskał na usunięcie stacji kwarantanny z Manly i postulował, aby wykorzystać ją jako otwartą przestrzeń publiczną. Ponad sześćdziesiąt lat później ta dalekowzroczna propozycja stała się rzeczywistością.

W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku Herb Lavaring BEM, ówczesny kierownik Stacji Kwarantanny, podjął się ochrony i stworzenia muzeum artefaktów i innych przedmiotów, które miały znaczenie dla działalności stacji, w tym narzędzi domowych, instrumentów medycznych i narzędzi ręcznych do różnych zadań, od kowalstwa po budownictwo. Lavaring zbierał te materiały w latach 1963-1975, a także rozpoczął prace konserwatorskie nad różnorodnymi rzeźbami naskalnymi i nagrobkami z głównych cmentarzysk. Przedmioty zebrane przez Lavaringa zostały zakonserwowane, a wiele z nich trafiło do zbiorów państwowych i federalnych, w tym do Muzeum Narodowego w Canberze, gdzie zachował się karabin ładowany przez kaganiec oraz zestaw kajdan.

Jednym z najbardziej historycznych elementów stacji kwarantanny jest seria rycin wzdłuż skarpy przylegającej do nabrzeża. Rzeźby zostały wykonane przez osoby przebywające na stacji kwarantanny i obejmują szeroki okres od początku XIX wieku do połowy XX wieku. Niektóre z nich zostały wykonane przez kamieniarzy i rzeźbiarzy i wykazują wysoki poziom umiejętności. Więcej rzeźb znajduje się w formacji skalnej znanej jako Kapelusz Starego Człowieka.