Park Narodowy Stokes

Park Narodowy Stokes to park narodowy w regionie Goldfields-Esperance w Australii Zachodniej, 538 km na południowy wschód od Perth. Park Narodowy znajduje się 80 kilometrów na zachód od Esperance na południowym wybrzeżu.

Park został nazwany na cześć zatoki Stokes Inlet, która leży na jego terenie i jest jego najbardziej znanym elementem. Nazwa została nadana w 1848 roku przez Johna Septimusa Roe, Głównego Geodetę Australii Zachodniej, który prowadził pięcioosobową ekspedycję badawczą wzdłuż wybrzeża, upamiętniając pracę Johna Lorta Stokesa na HMS Beagle, który badał wybrzeże Australii Zachodniej.

Powierzchnia parku wynosi 9 726 hektarów, z czego 16 hektarów stanowi część historycznej zagrody Moir.

Park obejmuje obszary przybrzeżnych wrzosowisk i zarośli, mniejsze obszary niskich, gęstych lasów oraz piaszczyste plaże wokół wlotu do morza i wybrzeża na południe od parku.

Park Narodowy znajduje się na terenie zrzeczonej dzierżawy pasterskiej, pierwotnie znanej jako Fanny Cove Station, która w 1951 roku została przekształcona w Young River Station. W 1973 r. przywrócono jej status ziemi koronnej i parku narodowego. Ruiny zagrody Moirów z 1873 roku w Fanny Cove były wpisane na listę dziedzictwa kulturowego w 1993 roku, ale od tego czasu zostały zniszczone przez pożar.