Hancock's Billiard Saloon, Kadina

Hancock's Billiard Saloon to wpisany na listę zabytków były salon bilardowy i barber shop przy 36-38 Taylor Street, Kadina, South Australia. Znany jest również jako Hancock's Barber Shop i Humphries Barber Shop. Został wpisany do Rejestru Zabytków Południowej Australii 28 maja 1987 roku, a do dawnego Rejestru Zabytków Krajowych 1 listopada 1983 roku.

Został zbudowany w 1906 r. przez szewca Charlesa Whitbread'a jako jednopiętrowy budynek mieszczący dwa sklepy. W 1907 r. sprzedał budynek fryzjerowi Fredowi Hancockowi, który przeniósł swoją działalność z poprzedniego lokalu po drugiej stronie ulicy. We wrześniu 1914 r. dobudowano salę bilardową na drugim piętrze, również prowadzoną przez Hancocka, z trzema dużymi stołami i podnoszonymi platformami mogącymi pomieścić do pięćdziesięciu widzów. Dodatek został zaprojektowany przez Firmina Jenkinsa z Port Pirie, a zbudowany przez S. Edevyana. W późniejszych latach działalność saloonu prowadził jego właściciel, a sklepy na parterze były wynajmowane. Salon został zamknięty w latach 60. ubiegłego wieku. Sklep na dole po lewej stronie był później przez wiele lat użytkowany przez fryzjera Dona Humphriesa; Humphries prowadził działalność na Taylor Street co najmniej od 1953 r.

W rejestrze nieruchomości narodowych stwierdzono, że budynek jest istotny pod względem historycznym, ponieważ "odzwierciedla okres w rozwoju Kadiny oparty na ekspansji rolniczej na północnym Półwyspie Yorke", architektonicznym jako "rzadki przykład typu budynku, odzwierciedlający społeczne ideały tego okresu, jest wczesnym i doskonałym przykładem zastosowania uprzemysłowionych materiałów budowlanych" oraz środowiskowym jako "stosunkowo nienaruszony budynek, który był ważnym społecznym punktem orientacyjnym, nadal jest ważnym wizualnym punktem orientacyjnym, który ustanawia i kontynuuje historyczny charakter Kadiny".

W latach 80. XX w. budynek wydawał się zagrożony, a miejscowy historyk spekulował, że mimo zainteresowania może "wpaść na ulicę" i opisał go jako "obecnie schronienie dla bezdomnych gołębi", podczas gdy National Estate zauważyło, że choć był "strukturalnie zdrowy", "wszystkie zewnętrzne prace drewniane były zaniedbane i w złym stanie". Budynek został następnie odnowiony i w ostatnich latach mieścił w różnych okresach dwie kawiarnie i dwie kwiaciarnie.

Budynek ten pojawił się na okładce kilku wznowień powieści Phyllis Somerville Nie tylko w kamieniu.