Central Deborah Gold Mine, Bendigo

Central Deborah Gold Mine to nieczynna kopalnia złota i atrakcja turystyczna w Bendigo w Australii. Została wpisana do Wiktoriańskiego Rejestru Zabytków 18 listopada 1999 roku.

Kopalnia została otwarta w 1939 roku przez Central Deborah Gold Mining Company w okresie ożywienia przemysłu złotniczego w latach 30. XX wieku, w wyniku rozbudowy istniejącego szybu o wysokości 108 stóp, który powstał wiele lat wcześniej, przy użyciu nowych maszyn. Była to jedna z ostatnich kopalń otwartych na polach złota w Bendigo i jedna z niewielu, które pozostały otwarte w czasie II wojny światowej. W latach 1945-46 kopalnia była rozbudowywana i wyposażana w nowe maszyny. W latach 40. osiągnęła maksymalną głębokość. Zamknięto ją w listopadzie 1954 roku, po wyprodukowaniu 29 865 uncji złota w ciągu całego okresu eksploatacji; zamknięcie dwa tygodnie później kopalni North Deborah było ostatnim zamknięciem kopalni w Bendigo.

Został ponownie otwarty w 1986 r. jako atrakcja turystyczna, a jego szyb został poszerzony, aby umożliwić korzystanie z większych wind. Została zachowana i odrestaurowana przez lokalną organizację Bendigo Trust, która odrestaurowała także miejskie tramwaje. Do dziś zachowały się oryginalne budynki oraz wiele elementów wyposażenia i maszyn górniczych.

Przystanek tramwajowy Violet Street linii Bendigo Tramways łączy kopalnię z jeziorem Weeroona, świątynią Bendigo Joss House i innymi lokalnymi atrakcjami turystycznymi, a zachodni koniec trasy kończy się przy kopalni.