Wittunga Botanic Garden, Adelaide

Ogród Botaniczny Wittunga jest jednym z trzech ogrodów botanicznych w Adelajdzie, w Australii Południowej, zarządzanych przez Botanic Gardens of South Australia, ustawowy organ rządu stanowego; pozostałe dwa to Adelaide Botanic Garden położony w śródmiejskich parkach oraz Mount Lofty Botanic Garden. Ogród Wittunga znajduje się przy Shepherds Hill Road, w Blackwood, na zachodniej skarpie Wzgórz Adelajdy.

Początkowo był to formalny ogród angielski w domu Edwina Ashby'ego w 1901 roku, który z biegiem lat, dzięki staraniom syna Edwina, Arthura Keitha Ashby'ego, został przekształcony w ogród z roślinami południowoafrykańskimi i australijskimi. Ekspozycje tych roślin w Wittunga są szczególnie spektakularne wiosną i obejmują bogate kolekcje Erica, Leucadendron i Protea, uzupełnione ekspozycjami egzotycznych i niezwykłych roślin cebulowych oraz kolorowych roślin jednorocznych. Większość roślin południowoafrykańskich w ogrodzie pochodzi z regionu Prowincji Przylądkowej, w którym panuje klimat podobny do tego w Adelajdzie.

W kolekcji australijskiej znajdują się rośliny z Półwyspu Fleurieu i Wyspy Kangura, południowej Australii Zachodniej, w tym wspaniała kolekcja eukaliptusów. Meandrujące ścieżki prowadzące przez ogrody tarasowe i piaskowe umożliwiają zwiedzającym obejrzenie tych charakterystycznych i kolorowych kolekcji. Kwiaty roślin z kolekcji przyciągają wiele różnych ptaków, które chętnie korzystają z nektaru.

W 1965 r. syn Edwina Ashby'ego, Keith, podarował ogród państwu. Ogród został otwarty dla zwiedzających w 1975 r. i jest zarządzany przez Botanic Gardens of South Australia.

W ogrodzie znajduje się kilka małych rotund z miejscami do siedzenia, trawniki nadające się do piknikowania oraz ścieżka z interpretacyjnymi oznaczeniami botanicznymi. Dwa stawy w parku, połączone rozlewiskiem, są siedliskiem wielu rodzimych ptaków wodnych i płazów. Wśród ptaków mieszkających w parku są kaczki czarne, kaczki leśne, perkozy dwuczube i łyski. W cieplejszych miesiącach często można zobaczyć populację żółwi Murray River, które wygrzewają się na powierzchni wody lub na błotnistych brzegach stawów.

W 1980 r. został wpisany do nieistniejącego już Rejestru Zabytków Kraju.