Fernleigh Castle, Sydney

Fernleigh Castle to zabytkowy dom na przedmieściach Rose Bay w Sydney, w Nowej Południowej Walii, w Australii. Dom został zbudowany w wiktoriańskim stylu architektonicznym i znajduje się w australijskim rejestrze nieruchomości narodowych oraz w bazie dziedzictwa samorządu lokalnego Woollahra.

Gary Jackson tak opisuje życie w rezydencji: "W latach 50. po Cheverells, nasi rodzice kupili, wyremontowali i prowadzili ekskluzywny prywatny hotel wysoko na wzgórzu nad zatoką Rose Bay. Miał on już ponad sto lat i był znany jako Fernleigh Castle, ponieważ był to zamek, kopia zamku w Szkocji wykonana z piaskowca. Zatrzymywali się w nim bogaci i sławni - już w latach dwudziestych XX wieku wynajmowała go Nellie Melba, dopóki nie została wyrzucona za wycięcie drzew, które psuły jej widok na port. Zatrzymywała się tam nasza stara przyjaciółka Vivien Leigh, a także wielu innych ludzi show-biznesu, słynny rosyjski szpieg i zespół ASIO, który miał go pod obserwacją. Tak więc my, dzieci, dorastaliśmy w hotelu, ze wszystkim, co się z tym wiązało.. Bycie miłym dla wielkich gości, wykonywanie naszej części pracy i zachowywanie dla siebie niektórych rzeczy, które widzieliśmy. Nastolatka o imieniu Sally z Nowej Zelandii przybyła do Australii statkiem w 1958 roku i złożyła podanie o pracę jako recepcjonistka na pół etatu. Pracowała dla nas przez kilka lat, zanim podjęła stałą pracę w recepcji nowego, wysokiego hotelu Chevron Hilton w Sydney, w dzielnicy Kings Cross, po jego otwarciu w 1960 roku. Czternastopiętrowy budynek przy Macleay Street 81 został zbudowany w surowy sposób z betonu, stali i brzydkiej okładziny z anodyzowanego aluminium na miejscu zburzonego eleganckiego domu znanego jako Cairo, kilka minut spacerem od Cheverells. Chevron był tak brzydki, jak tylko deweloperzy z końca lat 50. wiedzieli, jak zrobić nowoczesny wieżowiec. Promowany jako międzynarodowy hotel w stylu glamour w Sydney, był od tego daleki. Zawsze był niedokończony, etap pierwszy kończył się surową betonową ścianą czekającą na etap drugi, który nigdy nie nastąpił. Właściciele twierdzili, że jest to nowa koncepcja zakwaterowania dla Australijczyków, którzy do tej pory byli przyzwyczajeni, że hotele to puby z kilkoma zakurzonymi sypialniami na piętrze. Tutaj było to coś nowego, z 24-godzinną obsługą pokojową, najnowocześniejszym wzornictwem z połowy ubiegłego wieku z wbudowanym radiem AM, regulowaną klimatyzacją z "nawiewami świeżego powietrza", a nawet złotymi nakładkami na deski klozetowe. Hotel posiadał słynny klub nocny, w którym występowali tacy międzynarodowi artyści, jak Sammy Davis Junior i pianistka Winifred Atwell, Eartha Kitt, Johnny Ray, Jerry Lewis, Shirley Bassey, Sarah Vaughn, Nat King Cole i inni wykonawcy z nocnych klubów. Ze względu na lokalizację na Kings Cross, hotel miał swoje brudne strony. Były tam bary, a niektórzy twierdzili, że można tam było uprawiać nielegalny hazard, jeśli się dobrze poszukało. Chevron Hilton był pierwszym portem, do którego zawijali marynarze idący Macleay Street z pobliskiej bazy marynarki wojennej Garden Island. Zawsze, o każdej porze, w recepcji i na zewnątrz czekały na kogoś dziewczyny. Pomimo marketingu i nazwy Hilton, goście z zagranicy nie znosili tego hotelu. Pokoje były małe, było głośno, na zewnątrz na ulicy odbywały się podsycane alkoholem bójki, a ta podejrzana strona hotelu bardzo odstraszała. Wszystkie te podejrzane cechy Chevronu zadziałały na naszą korzyść w zamku Fernleigh. W recepcji Chevronu mieliśmy sprzymierzeńca w postaci Nowozelandki Sally. Zdarzało się to wiele razy: gość meldował się w promowanym wieżowcu hotelowym i z przerażeniem reagował na widok swojego maleńkiego pokoju, słysząc hałas z klubu nocnego Silver Spade Room na piętrze i z barów, a także hałas i nieprzyjemnych ludzi na korytarzach, dzwonił lub przychodził do recepcji, mówiąc: "Zabierzcie mnie stąd!". Sally opowiadała im wszystko o zamku Fernleigh i dzwoniła do nas w ich imieniu, abyśmy zrobili dla nich rezerwację. Miała ich nieotwarte torby przyniesione z pokoju i wysyłała ich bezpiecznie taksówką do nas do zamku. W ten sposób zyskaliśmy wielu długoterminowych i stałych gości. W naszej słynnej księdze gości wpisywali: "Tak się cieszymy, że was znaleźliśmy".

Duży, nienaruszony dwór wiktoriański zbudowany w okresie rozkwitu gospodarczego w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku. Obiekt jest bardzo dekoracyjnym przykładem rzemiosła kamieniarskiego, wykonanym z różowo-brązowego, drobnoziarnistego piaskowca, wciąż w bardzo dobrym stanie. Zbudowany w 1892 r. z wykorzystaniem murów "The Ferns" - małego domku zbudowanego w 1847 r. przez C.W. Robertsa. Rozbudowany w 1892 r. przez Franka Bennetta, właściciela nieistniejącej już gazety "Evening News". Data aktualizacji znaczenia: 12 Dec 19 Uwaga: Stanowy Spis Dziedzictwa zawiera informacje o zabytkach wpisanych na listę przez lokalne i stanowe agencje rządowe. Wykaz dziedzictwa państwowego jest stale aktualizowany przez lokalne i stanowe agencje w miarę pojawiania się nowych informacji. Zapoznaj się z prawami autorskimi OEH i zrzeczeniem się odpowiedzialności. Opis Budowniczy/producent: F Lata budowy: 1892- Opis fizyczny: Duża, dwupiętrowa rezydencja z piaskowca zbudowana w 1892 r. obejmująca mury pobliskiego domku "The Ferns", zbudowanego w 1874 r. Styl jest wiktoriańską interpretacją stylu neoromańskiego, który został ozdobiony pseudonormańskimi blankami i wieżami z blankami. Weranda przylegająca do sali balowej nie jest oryginalna. Zbudowany z różowego i brązowego drobnoziarnistego piaskowca. Zachowało się wiele oryginalnej stolarki cedrowej. Wydaje się, że zmiany wewnętrzne ograniczają się do kilku mniejszych pomieszczeń i skrzydła kuchennego, choć praktycznie zniknął krajobraz boczny. Zewnętrznie budynek wydaje się być prawie oryginalny, z wyjątkiem werandy przylegającej do sali balowej. Budynek został zakupiony w 1966 r. przez C.B.C. i jest obecnie wykorzystywany przez tę instytucję jako ośrodek szkoleniowy dla pracowników.

Poprzedni właściciele: Pierwszy: Frank Bennet, który zbudował również domek dozorcy. Pani E.M.C Watt 1920 W. Buckingham 1950 B.H. Jackson 1954 G.C Lloyd 1962 Mark Cotter 1964 Data aktualizacji stanu: 13 kwietnia 04 Dalsze informacje: Jedna z niewielu dużych wiktoriańskich rezydencji w Sydney. Budowla powstała w latach dziewięćdziesiątych XIX wieku i jest bardzo udekorowanym przykładem rzemiosła kamieniarskiego, w którym zastosowano różowo-brązowy, drobno ciosany piaskowiec, wciąż w bardzo dobrym stanie. Wnętrza głównych pomieszczeń są bardzo dekoracyjne, zawierają misterne tynkowe ornamenty na ścianach, filarach i łukach. Zachowało się wiele oryginalnej stolarki cedrowej i przykładów drobnego rzemiosła na głównej klatce schodowej. Inne godne uwagi elementy to duże kominki kaflowe obramowane drobno rzeźbionymi mahoniowymi mantylami z marmurowymi filarami, skomplikowane witraże, duża sypialnia, głęboka na trzy stopy porcelanowa wanna w cedrowej i marmurowej ramie, wykonana z białego cynku. Listing Listing Heritage Listing Title Listing Number Gazette Date Gazette Number Gazette Page Local Environmental Plan Woollahra LEP 1995 10 Mar 95 28 Local Environmental Plan Woollahra Local Environmental Plan 2014 309 23 May 15 Referencje, linki internetowe i zdjęcia Brak

Uwaga: łącza internetowe mogą prowadzić do stron internetowych, dokumentów lub obrazów. rez Źródło danych Informacje do tego wpisu pochodzą z następującego źródła: Nazwa: Local Government Numer bazy danych: 2711140

Dołożono wszelkich starań, aby informacje zawarte w Inwentarzu dziedzictwa państwowego były poprawne. Jeśli znajdziesz jakieś błędy lub pominięcia, prześlij swoje uwagi do administratora bazy danych.

ref>