St. John's Orphanage, Goulburn

John's Orphanage, czasami określany jako Goulburn Boys Orphanage, to zlikwidowany sierociniec znajdujący się przy Mundy Street w Goulburn, mieście położonym w Nowej Południowej Walii, w Australii. Architektem budynku jest EC Manfred. Kamień węgielny został położony i poświęcony 17 marca 1912 roku przez biskupa Johna Gallaghera z Goulburn, który poświęcił budynek także podczas ceremonii otwarcia pod koniec 1913 roku. Budynek ma dwie kondygnacje, a w początkowym okresie jego istnienia dobudowano do niego kilka przybudówek. W 1976 roku sierociniec został połączony z sierocińcem dla dziewcząt im. św. Józefa, a pozostałe sieroty umieszczono w domach grupowych. Józefa, a pozostałe sieroty umieszczono w domach grupowych. W 1978 r. sierociniec został zamknięty, a w 1994 r. wynajęty na potrzeby bazy Młodzieży z Misją. Od tego czasu sierociniec pozostaje opuszczony.

Sierociniec, prowadzony do czasu zamknięcia przez Siostry Miłosierdzia i Kościół katolicki, mieścił początkowo chłopców w wieku od 5 do 16 lat. Jego pojemność miała wynosić 100 dzieci, ale w czasie II wojny światowej wzrosła do ponad 200. W latach siedemdziesiątych, z powodu zmniejszającej się liczby chłopców, sierociniec zaczął przyjmować sieroty płci żeńskiej z domu św. Józefa. Do chwili zamknięcia sierocińca z różnych powodów przyjęto do niego ponad 2500 osób. Tylko cztery procent osób, które tam przebywały, było sierotami. Wychowankowie sierocińca otrzymali wychowanie religijne i zostali przeszkoleni w zakresie rolnictwa. Z relacji byłych wychowanków wynika, że byli oni dotkliwie bici i karani, otrzymywali jeden komplet odzieży, która rzadko była prana. Inni twierdzą, że niektórzy mieszkańcy byli wykorzystywani seksualnie i gwałceni, nie tylko przez personel, ale także przez starszych chłopców i dozorcę. Inni twierdzą jednak, że zakonnice były surowe, ale sprawiedliwe i pozostawały z nimi w kontakcie.

Sierociniec jest obecnie własnością biznesmena Johna Ferrary, który zaproponował szereg zmian na tym terenie, w tym odrestaurowanie budynku. Budynek był często dewastowany, a seria pożarów zniszczyła znaczną część jego infrastruktury. W budynku prowadzone są wycieczki z duchami. Budynek został wpisany na listę zabytków przez Radę Goulburn Mulwaree.