Schloss Dorfheim, Saalfelden am Steinernen Meer

Zamek Dorfheim jest położony na zachodnim skraju Saalfelden, przy drodze do Leogang. Budynek ma charakter zamku tylko z zewnątrz, z wysokim czterospadowym dachem i dwiema pozostałymi narożnymi wieżami zwróconymi na południe.

Początki zamku Dorfheim są niejasne. Pierwsza wzmianka o dworze pojawiła się w dokumentach w 1331 r. w związku z Vogtturm w Zell am See. Wspomniano także o dynastii Huntów, bękartów hrabiów z Równiny, którzy następnie - co najmniej od 1369 r. - uczynili z zamku Dorfheim swoją siedzibę władzy.

Pod koniec XIV wieku myśliwi zaczęli określać się tytułem szlacheckim Dorf. Hans Hunt, zu Dorf był strażnikiem Lichtenbergu. W 1399 r. jego syn, również Hans Hunt zu Dorf, zastąpił go na stanowisku strażnika Lichtenbergu, wcześniej był sędzią Lofer. W 1449 r. zamek przeszedł w ręce Wolfganga Hunta, który w 1469 r. został strażnikiem Mittersill. Najważniejszym przedstawicielem tej dynastii był prawdopodobnie Wiguleus Hund von Sulzemoos und Lauterbach. W 1582 r. opublikował pierwszą drukowaną historię Salzburga w języku łacińskim pod tytułem Metropolis Salzburgensis.

W 1601 r. Józef Hunt gruntownie przebudował zamek. Pozostał bez męskich potomków, dlatego zamek Dorfheim przeszedł na własność jego córki Marii Jakobe Hunt. Jej mąż, Johann Albert von Savioli z Rovereto, kupił zamek w 1628 roku.

Rodzina Savioli zubożała, więc w 1660 r. rodzina Stadlmayr z Feldkirchen w Karyntii kupiła zarówno zamek Dorfheim, jak i Rettenwörth. W 1719 r. Dorfheim odziedziczyła siostrzenica ostatniego Stadlmayra. Była żoną Friedricha Ignaza Lürzera von Zechenthal. Lürzerowie pozostali właścicielami majątku z ogrodem kuchennym, sadem i dwoma stawami rybnymi do 1860 roku. W tym czasie, w latach 1811-1815, Dorfheim było siedzibą sądu okręgowego. Od 1843 r. mieścił się w nim również k.k. Mieścił się tam również Powiatowy Zarząd Budynków.

Około 1902 r. zamek nabyło Cesarsko-Królewskie Towarzystwo Rolnicze Księstwa Salzburskiego. Zamek nabyło Towarzystwo Rolnicze Księstwa Salzburskiego. Miała powstać szkoła rolnicza, ale projekt ten nie mógł zostać zrealizowany, ponieważ w 1901 r. budynek spłonął niemal doszczętnie. W 1912 r. rolnik i "budowniczy zamku" Martin Hartl nabył ruiny i rozpoczął ich odbudowę. Schloss Dorfheim stał się folwarkiem z dzierżawcami i najemcami.