Defereggen Valley, St. Jakob in Defereggen

Dolina Defereggen, lub po prostu Defereggen, jest środkową z trzech wschodniotyrolskich dolin wysokogórskich biegnących ze wschodu na zachód. Jej równoleżnikowymi sąsiadami są dolina Puster i dolina Virgen. Dolina Defereggental jest połączona drogą zwaną Defereggentalstraße. Jej nazwa pochodzi od celtyckiego słowa dubar lub słowiańskiego dober.

Leży na terenie Parku Narodowego Wysokich Taurów i jest otoczona szczytami pasma Defereggen, grupy Rieserferner, grupy Lasörling i grupy Schober. Przez dolinę przepływa rzeka Schwarzach. W dolinie znajdują się trzy gminy: Hopfgarten w Defereggen, St. Veit w Defereggen i St. Jakob w Defereggen.

Region Defereggental jest zasiedlany od VII wieku przez osadników, którzy wchodzili na jego teren przez przełęcz Staller i Klammljoch - oba przejścia prowadzą do dzisiejszego Tyrolu Południowego. Do dziś Południowi Tyrolczycy mają prawo wypasu w górnej części Defereggental. Główna miejscowość St. Jakob im Defereggental jest najstarszą osadą we Wschodnim Tyrolu. Po drugiej stronie przełęczy Staller znajduje się dolina Antholz.

W XVII wieku około połowa mieszkańców Defereggental opuściła kościół rzymskokatolicki i stała się protestantami. Po odrzuceniu nakazu powrotu arcybiskupa Salzburga, w 1684 r. zostali oni zmuszeni do opuszczenia doliny. Musieli zostawić swoje dzieci i sprzedać majątek. Emigranci osiedlili się głównie na terenie dzisiejszych niemieckich krajów związkowych Bawarii i Badenii-Wirtembergii.

Defereggental jest objęty ochroną w ramach Parku Narodowego Hohe Tauern i zalicza się do najbardziej dziewiczych dolin górskich w Alpach. Ma około 60 km długości i jest jedną z najdłuższych i najmniej zaludnionych dolin w Alpach austriackich.