Mirwart Castle

Zamek Mirwart położony jest w Mirwart w Saint-Hubert, w prowincji Luksemburg, w Walonii, w Belgii.

Zamek jest zbudowany na skale wznoszącej się nad doliną Lomme. Najstarsze części zamku pochodzą z XI wieku. Była to twierdza należąca do księstwa Lotaryngii. Panowie Mirwartu mieli wiele krwawych konfliktów z innymi panami feudalnymi regionu, takimi jak panowie Bouillon i Orchimont.

Panowie Mirwartu weszli w konflikt z mnichami z potężnego opactwa Saint-Hubert, wspieranymi przez księcia-biskupa Liège, który chciał rozszerzyć swoją władzę w tym regionie na niekorzyść książąt lotaryńskich.

Zamek został wzmocniony w latach 1077-1082 przez Henryka z Verdun, biskupa Liege. Po skargach opactwa Saint-Hubert zamek miał zostać zniszczony. Jednak biskup nie wyraził na to zgody. W 1099 r. po odzyskaniu kontroli nad lennem, biskup Otbert nakazał odbudowę zamku, którą przyznał Bavonowi de Waha.

W 1293 r. wbrew woli biskupa, zamek i jego posiadłości nabył Jean d'Avesnes. Spowodowało to konflikt między księciem-biskupem Liège a jego nowym wasalem, który szukał wsparcia u hrabiów Hainaut, Luksemburga, Namur i Loon, a nawet u książąt Brabancji. Kontrola nad zamkiem zmieniała się regularnie, aż w końcu przeszła w ręce księcia-biskupa Adolfa II z Marck.

W czasie licznych konfliktów między Hiszpanią, Austrią i Francją w XVII i XVIII wieku zamek był kilkakrotnie uszkadzany. Dopiero na początku XVIII wieku rozpoczął się długi okres spokoju, w którym można było przeprowadzić gruntowne renowacje i upiększenia. W tym czasie zamek stopniowo tracił swój silnie ufortyfikowany charakter.

Na początku XIX w. zamek nabył Aimé-Gabriel d'Artigues, założyciel słynnej "Cristallerie de Vonêche", czyli huty szkła w Vonêche. Kolejni właściciele - rodziny Van der Linden d'Hoogvorst, d'Arrigade i von der Becke - jeszcze bardziej upiększyli zamek i przekształcili go w piękną rezydencję wiejską. W połowie XIX wieku zamek został odnowiony przez Alfonsa Balata, architekta króla Belgii Leopolda II.

Po II wojnie światowej zamek został przejęty przez prowincję Luksemburg. Budynek został odrestaurowany, ale prowincja nie znalazła dla niego zastosowania. W rezultacie zamek stopniowo popadał w zaniedbanie, a następnie został splądrowany przez włamywaczy, którzy usunęli z wnętrza cenne meble i elementy dekoracyjne.