Bruges City Hall, Brugia

Ratusz w Brugii, w Belgii, jest jednym z najstarszych ratuszy w całym regionie Holandii. Mieści się na placu Burg Square, na terenie dawnego zamku warownego w centrum Brugii.

Po pożarze dzwonnicy miejskiej w 1280 r. stary Ghyselhuus, który już wcześniej był nieużywany jako więzienie hrabiego Flandrii, stał się miejscem posiedzeń rady miejskiej. W 1376 r. Ghyselhuus został rozebrany i zastąpiony nowym, specjalnie wybudowanym budynkiem rady. Kamień węgielny pod budowę położył hrabia Ludwik. Za jego budowę odpowiedzialny był Jan Roegiers, a projekt ukończono ostatecznie w 1421 r. Ratusz jest najwcześniejszym późnogotyckim, monumentalnym budynkiem rady miejskiej we Flandrii i Brabancji. Jego wystawny przepych świadczy o potędze gospodarczej i politycznej miasta w czasach, gdy liczba mieszkańców Brugii prawdopodobnie przekraczała 37 000, a nawet 45 000 osób.

Pionierska kamienna fasada najstarszej części, która w XVI i XVII w. była kilkakrotnie przedłużana w kierunku południowym, zainspirowała w krótkim czasie ratusze w Brukseli, Gandawie, Leuven i Oudenaarde. Wielbiciele budowli podkreślają efekt "brugijskiego przęsła", nawiązujący do obfitości powtarzających się, systematycznie rozmieszczonych nisz otaczających okna, choć nie jest jasne, czy efekt ten został wynaleziony w Brugii.

Posągi znajdujące się pod kamiennymi baldachimami na fasadzie budynku były kilkakrotnie odnawiane. W czasie rewolucji francuskiej wszystkie posągi zostały zniszczone. Nieliczne oryginalne egzemplarze znajdują się obecnie w zbiorach muzeum miejskiego. Fasada z krenelażem jest zwieńczona małymi wieżyczkami, a dach ozdobiony jest małymi herbami i lukarnami. W 1766 r. drzwi po lewej stronie fasady budynku zostały przesunięte, aby nadać całości bardziej symetryczny wygląd.

W latach 1895-1905 wybitny miejscowy architekt Louis Delacenserie oraz mistrz renesansu gotyckiego Jean-Baptiste Bethune rozpoczęli renowację wnętrza. Mniejsza i większa sala posiedzeń rady zostały zastąpione przez jedną "Salę Gotycką". Bogata dekoracja tej sali stanowiła konkurencję dla misternej fasady zewnętrznej. Imponujący drewniany strop z podwójnym sklepieniem został odrestaurowany i przedłużony na całą powierzchnię, podczas gdy sklepienie nad dwoma wschodnimi przęsłami pochodzi dopiero z XIX wieku. Medaliony w głowicach przedstawiają sceny z Nowego Testamentu, proroków, ewangelistów i świętych. Dekoracje wieńców podtrzymujących dach odzwierciedlają motywy przyrodnicze i sezonowe. Na ścianach znajdują się malowidła ścienne autorstwa Albrechta De Vriendta, przedstawiające sceny z historii Brugii. Podobnie jak monumentalne płaszczenice, są to XIX-wieczne neogotyckie dodatki. Kamienne sklepienie z 1766 roku, które przykrywało dolny poziom, zostało w tym samym czasie zastąpione quasi-historyczną konstrukcją drewnianą, wspartą na czterech kolumnach, które dzielą salę na dwie połowy.