Galago

Mniejsze galago, znane również jako galago mniejsze, to drobne, nocne naczelne występujące w całej Afryce. Należą do rodzaju Galago z rodziny Galagidae i żyją w różnorodnych siedliskach, takich jak lasy, sawanny, tereny leśne i obszary w pobliżu rzek. Te fascynujące stworzenia mają unikalny sposób oznaczania swojego terytorium: oddają mocz na swoje ręce i drzewa, po których się wspinają, tworząc szlaki zapachowe, które wykorzystują noc po nocy.

Spokrewnione z lori, mniejsze galago są znacznie szybsze i polegają na swojej szybkości podczas polowania, w przeciwieństwie do swoich bardziej skrytych kuzynów. Co ciekawe, uważa się, że prymitywne galago mogą być przodkami lemurów.

Sezon rozrodczy dla mniejszych galago zazwyczaj zbiega się z porą deszczową. Samice zazwyczaj rodzą bliźnięta po okresie ciąży trwającym 125–142 dni i mogą parzyć się z wieloma samcami w tym czasie. Po narodzinach matki początkowo trzymają swoje młode w gniazdach lub dziuplach drzew. W miarę jak młode rosną, matki ukrywają je w listowiu, podczas gdy same żerują nocą.

Jeżeli chodzi o dietę, galago głównie zjadają owady i żywice drzewne, okazjonalnie przekąszając małe bezkręgowce. Te naczelne są zazwyczaj brązowo-szare lub jasno-szare z charakterystycznymi ciemnymi oznaczeniami wokół oczu. Przystosowane do życia na drzewach, są doskonałymi skoczkami i mają specjalne spłaszczone poduszeczki na rękach i stopach, które pomagają im chwytać gałęzie.

Chociaż galago wolą żerować samotnie, są bardzo towarzyskie i zbierają się w grupach nocą. W ciągu dnia śpią razem w grupach liczących około sześciu osobników. Komunikacja jest kluczowa dla tych naczelnych, mają bowiem do 18 różnych odgłosów, które można sklasyfikować jako sygnały obronne/agresywne, społeczne i anonsujące. Posiadają także wysoko rozwinięty słuch.

Rodzaj Galago obejmuje kilka gatunków, takich jak galago somalijski, galago Mohol i galago senegalski z grupy G. senegalensis, oraz galago ciemny z grupy G. matschiei.