Mangusta egipska

Mangusta egipska, znana również jako ichneumon, jest fascynującym gatunkiem mangusty występującym w różnych regionach, w tym na Półwyspie Iberyjskim, w nadbrzeżnych rejonach Morza Śródziemnego w Afryce oraz na tropikalnych sawannach. Dzięki swojemu szerokiemu zasięgowi, jest klasyfikowana jako gatunek "najmniejszej troski" na Czerwonej Liście IUCN.

Ta mangusta wyróżnia się długim, szorstkim futrem, spiczastym pyskiem i smukłym ciałem zakończonym ogonem z czarną końcówką. Preferuje bagniste i mokradłowe tereny w pobliżu zbiorników wodnych, zwłaszcza te o gęstej roślinności wzdłuż rzek.

Jeśli chodzi o dietę, mangusta egipska jest wytrawnym drapieżnikiem, żywiącym się gryzoniami, rybami, ptakami, gadami i owadami. Lubi również owoce i jaja, często rozbijając te ostatnie, rzucając je o twardą powierzchnię. Jest dziennym łowcą i wykazuje silne zachowania terytorialne, z samcami i samicami dzielącymi wspólne obszary. W kwestii rozrodu, samice zazwyczaj rodzą dwa lub trzy młode po 11-tygodniowej ciąży. Młode pozostają pod opieką matek przez okres do roku.

Geograficznie, mangusta egipska występuje w wielu krajach Afryki, m.in. Egipcie, Sudanie, Etiopii, Senegalu, Gwinei, Beninie, Gabonie, Republice Konga i Tanzanii. Jej obecność na Półwyspie Iberyjskim wywołała różne teorie, w tym hipotezę, że mogła naturalnie skolonizować ten obszar w okresie plejstocenu.

Naukowo, mangusta egipska została po raz pierwszy opisana przez Carla Linneusza w 1758 roku jako Viverra ichneumon. Z biegiem czasu zidentyfikowano różne podgatunki na podstawie okazów z różnych regionów. Pomimo szerokiej dystrybucji, gatunek ten staje w obliczu zagrożeń, takich jak kłusownictwo i wykorzystywanie w rytuałach zwierzęcych w niektórych obszarach. Prowadzone są działania na rzecz ochrony, a gatunek jest wymieniony w wielu międzynarodowych i regionalnych konwencjach ochronnych.