Fort Victoria, St. George’s

Fort Victoria to nieużywany fort armii brytyjskiej, zbudowany w celu umieszczenia artylerii nadbrzeżnej na szczycie Retreat Hill, w obrębie garnizonu St. George's Garrison, na północnym wschodzie wyspy St. George's Island, w brytyjskiej kolonii Bermudy.

Fort znajduje się na tym samym wzgórzu co Fort Albert, a ich nazwa pochodzi od imienia Jej Wysokości Królowej Wiktorii i jej męża, księcia Alberta. Oba forty zostały zbudowane w 1842 r. na polecenie pułkownika Edwarda Fanshawe, Królewskiego Inżyniera, jako część Garnizonu Bermudzkiego utworzonego przez armię brytyjską w celu obrony Królewskiej Stoczni Marynarki Wojennej i innych strategicznych obiektów na Bermudach. Jedyny kanał przez linię raf otaczających archipelag, który jest odpowiedni dla dużych statków, przechodzi przez północno-wschodnie krańce wysp St. David's i St. George's, które znajdują się na wschodnim krańcu archipelagu Bermudów. Z tego powodu większość z blisko stu fortów i baterii dział zbudowanych na Bermudach w latach 1612-1939 znajduje się na wschodnich wybrzeżach tych dwóch wysp, a także na Wyspie Paget i fortyfikacjach Castle Islands, na mniejszych wyspach pomiędzy St.

Forty Victoria i Albert górują nad Fortem St. Catherine's, położonym na cyplu poniżej. Fort Victoria znajduje się po stronie lądu w stosunku do Fortu Albert. Na wybrzeżu na wschód znajduje się Alexandra Battery. Wszystkie te cztery dzieła obronne zostały umieszczone w celu ostrzeliwania wrogich statków próbujących wpłynąć do Zalewu Północnego przez Kanał Hurda. Na szczytach wzgórz położonych na południe i południowy zachód od Retreat Hill zbudowano Redutę Zachodnią oraz Fort George, których zadaniem było pilnowanie portu St. George's Harbour oraz obrona fortów na Retreat Hill i St. Catherine's Point przed atakiem od tyłu. Cały północno-wschodni kraniec wyspy służył jako garnizon St. George's Garrison, baza wojskowa, która początkowo była kwaterą główną garnizonu bermudzkiego. Po przeniesieniu piechoty garnizonu i kwatery głównej do Prospect Camp w latach 60. XIX wieku, Garnizon St. George's stał się przede wszystkim bazą Królewskiej Artylerii, służąc różnym oddziałom artylerii nadbrzeżnej w fortach i bateriach East End.

Fort Victoria był pierwotnie uzbrojony w osiemnaście dział 32-funtowych. Podobnie jak w przypadku wielu fortów zbudowanych w tym okresie, uzbrojenie to stało się przestarzałe już w momencie ukończenia budowy. W XX wieku fort otrzymał dwa działa Breech-Loading 9.2 inch Mk X.

W kwietniu 1941 r. utworzono Garnizon Bermudzki Armii Stanów Zjednoczonych na mocy porozumienia "Niszczyciele za bazy", dzięki któremu neutralne jeszcze Stany Zjednoczone mogły wspomóc brytyjski wysiłek wojenny, zwalniając go z obowiązku obrony brytyjskiego terytorium i fok na zachodnim Północnym Atlantyku. Na Bermudach zbudowano kilka baz wojskowych i morskich, a Fort Victoria stał się miejscem przechowywania niektórych rodzajów broni Korpusu Artylerii Przybrzeżnej w ramach obrony portowej Bermudów. Były to między innymi dwa 8-calowe działa kolejowe M1888, początkowo obsługiwane przez Baterię F, 52 Pułk Artylerii Przybrzeżnej. Inna para tych dział znajdowała się w Scaur Hill Fort. Do 1943 roku zainstalowano także cztery 90-milimetrowe działa przeciwokrętowe oraz parę 6-calowych dział z obudowanym magazynem między nimi. Działa kolejowe zostały wycofane w 1944 roku.

Garnizon św. Jerzego, wraz z większością pozostałych na Bermudach terenów należących do Admiralicji i Biura Wojennego, został przekazany rządowi kolonialnemu w 1957 roku. Forty Victoria i Albert zostały włączone do nieruchomości wydzierżawionych kolejnym operatorom hotelowym, którym zezwolono na zniszczenie budowli w celu stworzenia terenów rekreacyjnych dla gości, w tym na zburzenie podpory Fortu Victoria. Sam budynek hotelu, po latach nieużytkowania, został w 2008 r. usunięty przy użyciu materiałów wybuchowych, co poważnie uszkodziło Fort Victoria.

Jedyne 9,2-calowe działo, które znajdowało się w Forcie Victoria, zostało przeniesione do Royal Naval Dockyard i zainstalowane w Muzeum Morskim Bermudów w The Keep, największym forcie na Bermudach.

Ze względu na ich znaczenie historyczne, z fortyfikacjami obejmującymi pełne cztery wieki angielskiego osadnictwa w Nowym Świecie, forty na East End of Bermuda, wraz z Miastem św. Jerzego, zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.