Praça da República, Belém

Praça da República znajduje się w mieście Belém, w Brazylii.

Na początku był to Largo da Campina, ogromny kawałek otwartego terenu między dzielnicą Campina a drogą prowadzącą do pustelni Nossa Senhora de Nazaré. Później, w XVIII wieku, zbudowano tu ogromny magazyn prochu strzelniczego, który zmienił nazwę na Gunpowder Square. Postawiono szubienicę, ale nie ma żadnych informacji o tym, że ktoś został powieszony. Wiadomo, że miejsce to było wykorzystywane do grzebania niewolników i ubogich w płytkich grobach.

W hołdzie cesarzowi nadano mu imię Pedro II, ale nadal był to duży kawałek otwartego terenu. W 1850 r. posadzono nawet kilka drzew, ale w sposób nieuporządkowany. Wraz z otwarciem w 1878 roku Teatru Pokoju nastąpiła urbanizacja, również skromna. Jego ostateczna nazwa pojawiła się wraz ze zmianą ustroju: "Plac Republiki".

W 1889 r. gubernator Justo Chermont zaplanował budowę pomnika na cześć republiki. Kamień węgielny położono w następnym roku, ale o kształcie pomnika zadecydował konkurs. Zwycięzcą został Michele Sebastiano.

Zainaugurowany 15 listopada 1897 r. pomnik, wykonany w całości z marmuru karraryjskiego, ma 20 metrów wysokości. Pomnik przedstawia kobietę, reprezentującą reżim demokratyczny, z gałązką oliwną w ręku, symbolizującą pokój. Uskrzydlony dżin, na pierwszym stopniu dzieła podtrzymywany przez lwa, wznosi sztandar republiki, krzycząc: "Wolność! Symbolicznie, to właśnie postęp narodowy wsparty na sile nowego reżimu wznosi Wolność.

Po drugiej stronie schodka Historia, siedząc na kilku książkach, zapisuje na czystej kartce dużego tomu datę proklamowania republiki. Dwóch małych geniuszy trzyma tarcze "Prawość" i "Unia". Cztery tablice ku czci Floriano Peixoto, José Bonifácio, Tiradentes i Beijamim Constant zostały przymocowane do pomnika podczas drugiej kadencji Abelardo Conduru.

Pierwsza próba urbanizacji placu miała miejsce w 1801 roku, a jej autorem był zarządca Belém, Arthur Índio do Brasil. Wytyczył aleje, wybrukował chodniki, postawił fontanny i ławki oraz zagospodarował aleje.

Jednak to Antônio Lemos w 1897 r. sprawił, że Praça da República zasłużyła na miano "pięknej". W swoim raporcie dla rady miejskiej Lemos poddał poważnej krytyce projekt urbanistyczny placu. Krajobraz tego miejsca nazwał "kaleką sztuki florystycznej z ponad metrowymi kwietnikami, ustawionymi prostopadle, o męczącej symetrii, która drażniła najspokojniejszych przechodniów". Całkowicie zmienił wygląd tego miejsca, zmieniając nawet bruk ulic graniczących z placem na kostkę brukową.

Za rządów Virgínio Mendonca na placu zbudowano dwa pawilony, z których większy jest dziś Teatrem Waldemara Henryka, a w mniejszym mieści się Szkoła Sztuki Uniwersytetu Federalnego w Pará.

Obecnie Praça da República jest idealnym miejscem do organizacji wielkich uroczystości, takich jak Círio de Nazaré, Dzień Wyścigu czy parada z okazji 7 września. Przez pozostałe 362 dni w roku jest to idealne miejsce na spacer z rodziną, ewangelizację, spotkanie z przyjaciółmi czy randkę.