Igreja Santo Antônio, Porto Alegre

Kościół Santo Antônio to katolicka świątynia położona w Porto Alegre, w stanie Rio Grande do Sul, przy rua Luís de Camões 35.

ParafiaParafia Santo Antônio do Partenon, bo tak się nazywa, powstała wokół małej kaplicy poświęconej świętemu, utworzonej na mocy postanowienia Episkopatu z 9 czerwca 1875 r. Teren ten stanowił część majątku dawnego Towarzystwa Literackiego Partenon, miejsca spotkań intelektualistów z Porto Alegre w drugiej połowie XIX wieku. Kamień węgielny pod budowę małej kaplicy położono 16 maja 1876 r. a jej otwarcie nastąpiło w Wigilię Bożego Narodzenia 1881 r. W dniu 6 stycznia następnego roku obraz patrona został przeniesiony z uroczystościami i procesją z katedry do nowego miejsca.

Dnia 30 sierpnia 1911 r. utworzono parafię przy klasztorze kapucynów, a pierwszym proboszczem został o. Bernardin d'Apremont. Wkrótce potem, w 1928 r. kaplicę rozebrano, aby zrobić miejsce dla większego kościoła.

Obecny kościółZaprojektował go Henri-Victor Denarté, a Mathäus Germann Desiderius Casagrande, znany jako Matthew Casagrande, wykonał prace, które rozpoczęły się 17 lipca 1928 r. a zakończyły w 1934 r.

Jego styl jest eklektyczny, bez cech historyzmu, choć na fasadzie można dostrzec pewne ślady romańskie. Znajduje się on przed małym placem, a dojście do niego prowadzi przez niewielkie schody. Fasada, pokryta piaskowcem imitującym kamienie ciosane, układa się w poziomy prostokąt podzielony na trzy bloki. W blokach bocznych znajduje się wielkie okno o łuku okrągłym, a w bloku środkowym wielki fronton wokół wejścia, również o łuku okrągłym, flankowany dwiema kolumnami i fryzem, chroniony przez zewnętrzne, zakratowane drzwi. Nad frontonem wznosi się dzwonnica o przekroju kwadratowym, podzielona na cztery kondygnacje, z wydatnymi narożnikami, zwieńczona metalowym krzyżem.

Po przejściu przez małe atrium, pod chórem, wchodzi się do wnętrza. Plan ma kształt krzyża łacińskiego, jest trzynawowy, z kopułą nad transeptem i prezbiterium w apsydzie. Jego wnętrze jest dość skromne, ale proporcje architektoniczne są harmonijne i duże, co sprawia przyjemne wrażenie. Na uwagę zasługuje jednak seria witraży produkcji francuskiej, ilustrujących sceny z życia św. Antoniego, ołtarz w prezbiterium, ciekawa snycerka w stylu neogotyckim, choć o skromnych rozmiarach, oraz kilka rzeźb o znacznej wartości artystycznej w kaplicach pomocniczych.

Wśród obrazów znajduje się duża figura Matki Bożej Pokoju trzymającej w prawej ręce transparent z napisem Nsa. Jest to dzieło wielkiej urody ze względu na bogatą plastyczność fałd płaszcza oraz elegancką postawę i dobrotliwy wyraz twarzy.

Innym ważnym obrazem jest wizerunek Świętego Franciszka, o patetycznej ekspresji, tradycyjnie przypisywany jezuitom z Paragwaju, którzy przywieźli go do Rio Grande po wojnie paragwajskiej. Antoniego w lewej kaplicy transeptu. Jest to przykład niezwykłego aspektu ze względu na niemal naiwną żywiołowość wyrazu świętego i Dzieciątka, które niesie na księdze, oboje ubrani w szaty liturgiczne.

Kolejną atrakcją jest grób o. Antonia de Caxias, postaci znanej w parafii ze swej dobroczynności i gorliwości apostolskiej, któremu przypisuje się wiele uzdrowień i błogosławieństw, i gdzie składa się niezliczone ex-votos za łaski otrzymane za jego pośrednictwem.