Immigrant Inn, São Paulo

Zajazd dla Imigrantów to budynek znajdujący się w São Paulo. Budowę rozpoczęto w 1886 roku, a otwarto w 1887 roku. Pierwsza grupa imigrantów przybyła 5 czerwca 1887 roku, a budowę zakończono w 1888 roku. Było to główne miejsce pobytu dla nowych imigrantów przybywających do stanu São Paulo w czasach, gdy w Brazylii rozwijała się produkcja kawy i zniesiono niewolnictwo. W XIX i XX wieku do Brazylii przybyli ludzie z ponad 70 narodowości, a przez schronisko przewinęło się ponad 2,5 miliona osób.

Zastąpił on poprzednie schronisko w dzielnicy Bom Retiro, które było w złym stanie i nie posiadało podstawowych urządzeń sanitarnych. Nowe schronisko, zaprojektowane przez Mateusa Haüsslera, było wyposażone w gazociąg, cynkowe wanny i żelazne zbiorniki na wodę. Schronisko zostało wybudowane obok linii kolejowej, którą przybywali imigranci.

W latach 1892-1905 był zarządzany przez Departament Rolnictwa, Handlu i Robót Publicznych, w latach 1905-1939 przez Departament Ziemi, Kolonizacji i Imigracji, a od 1939 r. do zamknięcia przez Służbę Imigracji i Kolonizacji.

W 1924 r. był wykorzystywany jako więzienie polityczne podczas rewolty Tenente, a w 1932 r. ponownie podczas Rewolucji Konstytucyjnej. W latach 30. zaczęto przyjmować tu pracowników migrujących z innych części Brazylii. W latach 1967/68 zmieniono jego nazwę na Departament Migrantów. W 1978 roku przyjął imigrantów z Korei, a następnie został zamknięty w tym samym roku po 91 latach działalności.

Został odnowiony w 1936 r. i rozbudowany w 1952 r. a następnie odnowiony w 1958 r. W 1982 r. został wpisany na listę Condephaat.

Obecnie mieści się w nim Muzeum Imigracji Stanu São Paulo, a część budynku, w której mieści się muzeum, została odnowiona w latach 2010-2014.