Teatro Goiânia, Goiânia

Teatro Goiânia, otwarty 12 czerwca 1942 roku, jest najbardziej tradycyjnym miejscem kultury w Goiânia, stolicy brazylijskiego stanu Goiás. Stanowi on część zestawu architektonicznego projektu miejskiego. Budynek jest utrzymany w stylu Art Deco, zaprojektowanym przez architektów Jorge Félixa i José do Amarala Neddermeyera. Jego budowę rozpoczęto w 1940 r. a zakończono w 1942 r. W Dzienniku Urzędowym z 12 czerwca 1942 roku pojawiła się informacja: "Inauguracja Teatru w Goiânia zostanie uświetniona superprodukcją Metro-Goldwyn-Mayer, w najbliższy wtorek. Przy wejściu do teatru ówczesny federalny interwenient państwowy Pedro Ludovico Teixeira odsłonił tablicę pamiątkową, inaugurując w ten sposób działalność najbardziej luksusowego domu widowiskowego w nowej stolicy stanu Goiás. Chrzest Kulturalny Goiânia odbył się w Cine-Theatre Goiânia. Podczas premiery pokazano film Boskie udręki z Nelsonem Eddym i Jeanette MacDonald. W tym samym tygodniu Eva Todor Company, największy brazylijski zespół komediowy, zainaugurował działalność sceny przedstawieniem Colégio Interno Władysława Todora. Mimo że został zaprojektowany z myślą o funkcjach filmowych i teatralnych, prawie nie był wykorzystywany jako kino.

Oprócz znaczenia historycznego, teatr, mogący pomieścić 850 osób, jest dziś jednym z głównych miejsc prezentacji tańca, teatru oraz muzyki klasycznej i popularnej w mieście, a w 2003 roku został uznany za obiekt dziedzictwa narodowego.

Teatr Goiânia był jednym z pierwszych budynków w nowej stolicy. Znajduje się przy Alei Tocantins, na skrzyżowaniu z Aleją Anhanguera, w centralnej części miasta, na jego oryginalnym planie.

Muzeum jest czynne od poniedziałku do piątku w godz. 8.00-20.00, a w soboty, niedziele i święta - w czasie przedstawień.

Teatr Goiânia, po kompleksowej renowacji i odtworzeniu oryginalnych elementów, został ponownie otwarty 28 grudnia 2010 roku. Uroczyste ponowne otwarcie odbyło się podczas wielkiego koncertu, na którym wystąpili baryton Renato Mismetti i pianista Maximiliano de Brito jako soliści, a towarzyszyła im Orkiestra Kameralna Goyazes pod dyrekcją Eliseu Ferreiry.