Museu Homero Massena, Vila Velha

Muzeum Homero Masseny to muzeum znajdujące się w mieście Vila Velha w stanie Espírito Santo, w dawnej rezydencji Homero Masseny i Dony Edy Masseny, jego żony, którzy mieszkali tam do 1974 roku, kiedy to malarz zmarł. Muzeum przedstawia sposób, w jaki żył artysta w swoich czasach. Wnętrze muzeum stara się odtworzyć środowisko, w którym artysta pracował i żył: balkon, salon, pracownia, dwa.. Można tam znaleźć dzieła artysty, takie jak obrazy i przedmioty osobiste.Syn Capixabasa, Massena urodził się 4 marca 1886 roku. Po wakacjach w Vila Velha wrócił do ojczyzny. Pod naciskiem ojca studiował stomatologię w Rio de Janeiro i przez dwa lata wykonywał ten zawód. Był dziennikarzem i redaktorem czasopism A Batalha, O País, Jornal do Comércio i A Tarde, wcześniej pracował jako zegarmistrz i stroiciel gitar. Był również politykiem, pełnił funkcję burmistrza Bonfim w stanie Minas Gerais, gdzie uczęszczał na kurs malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych Minas Gerais. Studiował w Europie, w Akademii Julien w Paryżu. W 1951 roku został zaproszony przez gubernatora Espirito Santo, Jonesa dos Santosa Nevesa, do zainaugurowania i kierowania Szkołą Sztuk Pięknych tego stanu i zaczął mieszkać w domu, w którym dziś znajduje się muzeum jego pamięci. "Aby dobrze żyć, trzeba być w Paryżu lub w Vila Velha". Homero Massena, jeden z największych artystów w stanie Espírito Santo, mieszkał w latach 1951-1964 w domu przy ulicy Antônio Ferreira Queiroz 281, Prainha, w Vila Velha, który obecnie został przekształcony w Muzeum Homero Masseny. Jest to typowa konstrukcja nadmorska z lat 40. i 50. ubiegłego wieku. Obiekt został uznany za zabytek kultury 27 września 1979 r. Wewnątrz znajdują się malowidła na ścianach we wszystkich pomieszczeniach, a także przedmioty osobiste, takie jak meble i obrazy. Przygotowaniem płócien zajmował się sam malarz, w pomieszczeniu na tyłach domu, które zachowało się do dziś.Dokumenty, fotografie, wycinki z gazet i czasopism, korespondencja, taśmy magnetofonowe, opracowania i inne dokumenty znajdują się w zbiorach Muzeum. Kleber Galveas, jeden z jego głównych uczniów, twierdzi, że u Masseny kolor tworzy formę w doskonałym impresjonistycznym sensie. Subtelność pociągnięć pędzla nadaje mu wyższy styl i nie ma w nich akademickiej sztywności. Jego plamy, bogate w walory, odpowiadają doskonałej iluzji ruchu i wypełniają obrazy nieskończonością cennych szczegółów. Pozorny brak zainteresowania pierwszym planem, który znajduje się średnio w odległości 10 metrów, tłumaczy jego chęć posiadania nie widzów, ale aktorów, którzy od wewnątrz czują jego pracę. Homero Massena napisał dwie książki: "Miracema", wciąż niepublikowaną, oraz "Atribulações de um Capichaba", opublikowaną, w niepewny sposób, w 1965 roku przez oficjalną prasę. W czasie swojego życia malarskiego Massena został odznaczony 28 medalami, dyplomami i innymi nagrodami.