Portrait of Suzanne Bloch

"Portret Suzanne Bloch" to dzieło słynnego hiszpańskiego artysty Pabla Picassa, stworzone w Paryżu w 1904 roku, podczas jego melancholijnego Okresu Błękitnego. Suzanne Bloch, modelka tego portretu, była cenioną śpiewaczką wagnerowską oraz siostrą skrzypka Henriego Blocha. Picasso poznał Suzanne dzięki francuskiemu poetowi Maxowi Jacobowi, a ona zgodziła się mu pozować w jego pracowni.

Obraz wyróżnia się wykorzystaniem monochromatycznych odcieni niebieskiego i niebiesko-zielonego, z subtelnymi akcentami cieplejszych tonów, oddającymi ponury nastrój charakterystyczny dla Okresu Błękitnego Picassa.

Historia tego dzieła jest równie interesująca. Początkowo należał do Suzanne Bloch, a następnie przeszedł przez ręce różnych kolekcjonerów, zanim ostatecznie trafił do Muzeum Sztuki w São Paulo. W 2007 roku obraz został skradziony z muzeum, jednak na szczęście odzyskano go bez uszkodzeń dzięki interwencji policji w São Paulo.

W ciągu lat "Portret Suzanne Bloch" był eksponowany w licznych prestiżowych galeriach i muzeach na całym świecie, między innymi w Galerii Thannhausera w Berlinie, Museo Nacional de Bellas Artes w Buenos Aires oraz Museu Picasso w Barcelonie. Ten obraz jest kluczowym elementem twórczości Picassa, ukazującym jego przejście od Okresu Błękitnego do stylu, który zwiastuje jego przyszłe eksperymenty z kubizmem, inspirowane twórczością Cézanne'a i postimpresjonizmem. Krytycy i miłośnicy sztuki jednogłośnie uznają go za znaczący kamień milowy w artystycznej podróży Picassa.