Tukan wielki

Tukan toko, znany również jako tukan zwyczajny lub tukan olbrzymi, jest największym i najbardziej rozpoznawalnym przedstawicielem rodziny tukanów. Można go często spotkać na półotwartych obszarach w centralnej i wschodniej Ameryce Południowej, jak również w ogrodach zoologicznych na całym świecie. Po raz pierwszy został opisany przez niemieckiego zoologa Philippa Ludwiga Statius Müllera w 1776 roku. Gatunek ten ma dwa uznane podgatunki: R. t. toco i R. t. albogularis.

To, co wyróżnia tukana toko, to jego efektowne upierzenie i ogromny, kolorowy dziób. Jego ciało jest głównie czarne z białym gardłem i piersią, a podogonie ma czerwone pokrywy. Jednak prawdziwą ozdobą jest jego duży, żółto-pomarańczowy dziób, który może mieć od 15,8 do 23 cm długości. Jako największy tukan i największy ptak w rzędzie dzięciołowych, tukan toko jest trudny do przeoczenia. Komunikuje się za pomocą różnych dźwięków, w tym głębokiego, szorstkiego krakania.

Dziób tukana toko nie jest tylko ozdobą; to wielofunkcyjne narzędzie. Jedną z jego kluczowych funkcji jest regulacja ciepła, ponieważ duża powierzchnia dzioba pomaga ptakowi zarządzać temperaturą ciała. Choć jego dieta składa się głównie z owoców, tukan toko jest również znany z jedzenia owadów, żab, małych gadów, a nawet innych ptaków. Gniazdują wysoko na drzewach i są znane z tego, że bardzo chronią swoje młode.

Tukany toko można znaleźć w kilku krajach Ameryki Południowej, w tym w Boliwii, Peru, Argentynie, Paragwaju i Brazylii. Żyją w półotwartych siedliskach, takich jak lasy, sawanny i skraje lasów. Dzięki zdolności do przystosowania się do obszarów wylesionych, są klasyfikowane jako gatunek najmniejszej troski przez BirdLife International.

W niewoli tukany toko wymagają diety bogatej w owoce i są podatne na stan zwany hemochromatozą. Ogrody zoologiczne mają plany zarządzania populacją, aby pomóc w ochronie tego fascynującego gatunku. Dzięki szerokiemu zasięgowi i zdolności do adaptacji, tukany toko pozostają częstym widokiem w swoich naturalnych siedliskach.