Belene labour camp, Wyspa Belene

Obóz pracy w Belene, nazywany również obozem koncentracyjnym w Belene, był częścią sieci obozów pracy przymusowej w komunistycznej Bułgarii. Znajdował się na wyspie Belene, pomiędzy dwiema odnogami rzeki Dunaj. W szczytowym okresie represji prowadzonych przez Walko Czerwieńkowa w 1952 r. w obozie przebywało 2 323 więźniów - 2 248 mężczyzn i 75 kobiet.

W zachodniej części wyspy nadal funkcjonuje Więzienie Belene, natomiast wschodnia część jest zarządzanym rezerwatem przyrody.

Obóz ten działał oficjalnie w latach 1949-1959, choć w latach 1954-1956 nastąpiła przerwa w deportacjach do Belene. W latach 1985-1989 Turcy w Bułgarii, którzy sprzeciwiali się polityce zmiany tureckich imion i nazwisk na bułgarskie, byli więzieni w więzieniu na Belene. W tych latach Turecka Korporacja Radiowa i Telewizyjna nadawała serial "Belene Adası" o polityce rządu bułgarskiego wobec Turków bułgarskich.

Począwszy od 1949 r. zwłaszcza ewangeliccy pastorzy chrześcijańscy byli traktowani jako "wrogowie państwa" i zsyłani do Belene. W 1949 r. przeprowadzono niesławny "proces pastorów", w którym sądzono 13 pastorów protestanckich jako "szpiegów". Mężczyźni otrzymali wyroki o różnej długości. Haralan Popov, który przeżył i założył później misję "Door of Hope International", mającą na celu dostarczanie Biblii za żelazną kurtynę, opublikował swoją autobiografię pod bułgarskim tytułem "The Bulgarian Golgotha". Później została ona wydana w języku angielskim pod tytułem "Tortured for His Faith".

Obóz i niektórzy z jego ocalałych byli tematem filmu dokumentalnego niemieckiego programu telewizyjnego ZDF Vorwärts aber nie vergessen - Ballade über bulgarische Helden "Moving on, but Never Forgetting - A Ballad of Bulgarian Heroes" w reżyserii i z udziałem Iliji Trojanow.