Albotin Monastery

Klasztor Albotin - nieczynny bułgarski średniowieczny klasztor jaskiniowy na terenie biskupstwa Kula w diecezji Widyń Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego, w miejscowości Albotin nad rzeką Topolowiec, pomiędzy wsiami Gradety i Rabrowo, w pobliżu wsi Deleyna.

Kompleks klasztorny został zbudowany w wapiennym masywie skalnym po północnej stronie rzeki, na wysokości około 25 metrów, z wykorzystaniem płytkich naturalnych jaskiń i wnęk skalnych, z dodatkowo wykutymi pomieszczeniami i niszami o przeznaczeniu religijnym i codziennym. Do klasztoru prowadzi stroma i wąska piaszczysta ścieżka, na początku której zbudowano kran z wodą, znany jako Haiduk cheshma. Ze względu na łatwy dostęp, w późniejszych czasach klasztor jaskiniowy był wykorzystywany jako schronienie przez pasterzy i kamieniarzy, a także rabowany i dewastowany przez poszukiwaczy skarbów.

Klasztor w Albotynie był czynny w XIV wieku, o czym świadczą zachowane fragmenty fresków i inskrypcji, a także ozdoby znalezione w 29 odkrytych grobach chrześcijańskich. Duża liczba pochówków osób świeckich wśród duchownych świadczy o tym, że klasztor był renomowanym sanktuarium i upragnionym miejscem wiecznego spokoju dla jego ofiarodawców. Wśród nielicznych zapisów historycznych na uwagę zasługuje wzmianka o nieistniejącej dziś wsi Ałtowin w rejestrze kaukazu Widynia z 1560 roku.

Zespół klasztorny składa się z ośmiu pomieszczeń ustawionych w rzędzie, z kościołem położonym w sektorze środkowym, w najbardziej wklęsłej części krzywizny masywu skalnego. Kościół jest trzynawowy, zorientowany zgodnie z kanonem z zachodu na wschód, przy czym jego południowa i południowo-zachodnia część jest całkowicie zdewastowana. Obecność baptysterium świadczy o tym, że świątynia była wykorzystywana nie tylko do modlitwy monastycznej, ale także do sprawowania publicznych liturgii. W północno-zachodniej części klasztoru znajduje się drugie piętro, mieszczące drugie co do wielkości pomieszczenie klasztorne, które prawdopodobnie służyło jako refektarz. Pozostałe pomieszczenia znajdowały się w zachodniej części klasztoru: cele zakonników, kuchnia, piwnica, magazyny. Widoczne są również dwa zbiorniki na wodę.

Nazwa kościoła klasztornego nie jest znana, ale istnieją przypuszczenia, że był on poświęcony Zmartwychwstaniu Jezusa, ze względu na zachowaną starą tradycję grania tańców łańcuchowych ku czci zmarłych w drugi dzień Wielkanocy. Zwyczaj ten jest powszechnie przestrzegany przez Wołosów, którzy wieszają portrety swoich zmarłych krewnych na gałęziach czcigodnego drzewa na łące pod klasztorem. Każdy z tańców łańcuchowych granych przed południem poświęcony jest osobnemu zmarłemu, a tańce popołudniowe - żyjącym. Bułgarzy i Wołosi zrywają dyktę i wręczają gałązkę każdemu zmarłemu krewnemu.

Klasztor w jaskini Albotin został ogłoszony zabytkiem kultury w bułgarskim dzienniku urzędowym 28 grudnia 1927 r. nr 221, oraz 26 grudnia 1969 r. nr 100.