Medni Rid

Medni Rid, do 1942 roku znany również jako Bakarlak, to grzbiet w południowo-wschodniej Bułgarii. Stanowi północno-wschodni kraniec Grzbietu Bosny w Górach Strandży. Administracyjnie leży w gminach Sozopol i Primorsko, w prowincji Burgas.

Główny grzbiet orograficzny rozciąga się z północnego zachodu na południowy wschód, a jego maksymalna długość wynosi 18-20 km, a szerokość 3-5 km. Północno-zachodni kraniec Medni Rid sięga do Przylądka Czukołaja na południowym wybrzeżu Zatoki Burgaskiej; na południowym wschodzie dochodzi do doliny rzeki Ropotamo, która oddziela go od odizolowanego grzbietu Kitka Ridge. Na zachodzie doliny rzek Rosenska i Otmanliy oddzielają go od niewielkiego grzbietu Rosen Bair. Oba grzbiety są połączone niskim siodłem w pobliżu wsi Rosen. Na wschodzie Medni Rid schodzi do brzegów Morza Czarnego.

Jego najwyższy punkt, góra Bakarlaka, wznosi się w północnej części. Medni Rid składa się z andezytu, tufu i skał plutonicznych. W jego północnej części znajdują się złoża rud miedzi. Klimat jest kontynentalny z wyraźnymi wpływami Morza Czarnego. Grzbiet jest odwadniany przez małe rzeki i strumienie. Przeważają gleby cynamonowo-leśne. Grzbiet i jego zbocza porastają lasy dębowe, grabowe i lipowe.

Na jego wschodnim i zachodnim podnóżu znajdują się cztery wioski: Atia i Ravadinovo na wschodzie, Rosen i Veselie na zachodzie.

Południowo-wschodnia część Medni Rid znajduje się na terenie rezerwatu przyrody Ropotamo, a jego północną część zajmuje las rekreacyjny Rosenets. Fragment grzbietu o powierzchni 7,21 hektara został wyznaczony jako obszar chroniony o nazwie Bakarlaka. W Medni Rid odkryto około 172 gatunków ptaków, a sam grzbiet został uznany za miejsce o znaczeniu ornitologicznym. Jest to ważny przystanek dla migrujących bocianów i pelikanów po przekroczeniu Zatoki Burgaskiej z przylądka Emine w najbardziej wysuniętych na wschód Górach Bałkańskich. Medni Rid jest jednym z najważniejszych w kraju miejsc gniazdowania dzięcioła średniego, trznadla, kraski i jemiołuszki. Występują tu również znaczące populacje krwawodzioba i ortolana.

Na wszystkich wysokich punktach grzbietu - z północy na południe Atia, Bakarlaka, Lobodovo Kale, Malkoto Kale - znajdują się pozostałości trackich fortec, zbudowanych z pokruszonego kamienia. Metodyczne wykopaliska prowadzono tylko w Malkoto Kale w latach 1973-1977. Miedź, a także pewne ilości srebra, wydobywano od drugiego tysiąclecia p.n.e. Ostatnia kopalnia miedzi "Rosen" została zamknięta w 1995 roku.