Waruga

Hamerkop to fascynujący ptak brodzący średniej wielkości i jedyny żyjący przedstawiciel swojego rodzaju, Scopus, oraz rodziny, Scopidae. Pierwotnie uznawany za część rzędu bocianowych (Ciconiiformes), obecnie klasyfikowany jest w rzędzie pelikanowych (Pelecaniformes), blisko spokrewniony z pelikanami i szczudłakiem. Jego nazwa pochodzi od afrykanerskiego słowa oznaczającego "młotogłów", nawiązującego do unikalnego kształtu głowy przypominającego młotek.

Hamerkop ma brązowe upierzenie, występuje w całej Afryce, na Madagaskarze i w Arabii, przystosowując się do różnych środowisk wodno-błotnych. Znany jest z budowy ogromnych gniazd oraz zróżnicowanej diety, obejmującej ryby, płazy, owady i gryzonie. Zarówno samce, jak i samice hamerkopów dzielą obowiązki związane z inkubacją jaj i wychowywaniem piskląt.

Ptaki te nie są obecnie zagrożone wyginięciem. Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN) są licznie reprezentowane w Afryce i na Madagaskarze, a ich status klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski.

Hamerkop wyróżnia się taksonomicznie jako jedyny żyjący członek swojej rodziny, z jednym wymarłym gatunkiem znanym z skamieniałości. Nazywany jest także hammerkopf, bocianem młotogłowym, umbrette oraz kowadłogłowem. Istnieją dwa uznane podgatunki hamerkopów, różniące się wielkością i ubarwieniem.

Ptak ten można łatwo rozpoznać po długim, cienkim dziobie i częściowo spiętych stopach. Zazwyczaj zasiedla obszary wodno-błotne, gdzie żeruje w płytkich wodach. Hamerkopy są towarzyskimi ptakami, komunikującymi się za pomocą rozmaitych wokalizacji. Znane są również z budowy skomplikowanych gniazd, które wykorzystują wielokrotnie.

Kulturowo hamerkop ma znaczną wartość symboliczną. W niektórych regionach jest kojarzony z piorunami, śmiercią i czarami. Szkoda wyrządzona hamerkopowi uważana jest za przynoszącą pecha lub chorobę. Unikalna obecność tego ptaka zainspirowała nawet nazwy dla baz danych i czasopism, podkreślając jego kulturowe i historyczne znaczenie.