Black-and-white-casqued hornbill

Dzioborożec białoczuby, znany również jako dzioborożec szarolicy, to niezwykły ptak o charakterystycznym czarno-białym upierzeniu i przerośniętym dziobie zwieńczonym dużym czubem. Samice są nieco mniejsze od samców i mają mniejszy czub. Te ptaki zamieszkują lasy centralnej i zachodniej Afryki, rozciągające się od zachodniej Kenii po Wybrzeże Kości Słoniowej, z izolowaną populacją w północnej Angoli. Są monogamiczne i gniazdują w dziuplach drzew, żywiąc się głównie figami, owocami, owadami i małymi zwierzętami.

Dzioborożec ten należy do rodzaju Bycanistes, który obejmuje sześć gatunków dzioborożców subsaharyjskich znanych z czarno-białego upierzenia i diety opartej na owocach. Jest podobny do dzioborożca brunatnolicego, szczególnie pod względem siedliskowym. Jedną z najbardziej charakterystycznych cech tego ptaka jest jego żółtawo-brązowy dziób z płaskim czubem, który jest bardziej widoczny u samców i odgrywa rolę w wyborze seksualnym. Dzioborożec białoczuby wyróżnia się także wyrazistymi oczami oraz piórami na głowie, które służą do wyrażania emocji.

Te dzioborożce występują głównie na Wybrzeżu Kości Słoniowej, z mniejszymi populacjami rozproszonymi po Afryce Zachodniej. W Afryce Centralnej można je spotkać w krajach takich jak Uganda, Kenia, Kamerun, Gabon i Tanzania. Preferują tropikalne lasy i rzadko widywane są na równinach ze względu na swój nadrzewny tryb życia. Ich dieta składa się głównie z owoców, szczególnie fig, ale potrafią również polować na małe zwierzęta, takie jak jaszczurki i jaja ptaków. Większość potrzebnego nawodnienia czerpią z owoców i są zręczne w manipulacji pożywieniem za pomocą dzioba i przełyku.

Obecnie dzioborożec białoczuby jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych IUCN, co wskazuje, że nie jest narażony na natychmiastowe ryzyko spadku populacji.