Panlongcheng, Wuhan

Panlongcheng lub Panlong City to stanowisko archeologiczne związane z kulturą Erligang z okresu dynastii Shang. Stanowisko znajduje się na północ od rzeki Jangcy, na brzegu jeziora Panlong i jest otoczone przez rzekę Fushui w Huangpi, Wuhan, Hubei, Chiny. Panlongcheng jest największym wykopalisk Erligang witryny, pokazując najbardziej na południe zasięg kultury Erligang w jego szczyt. Został odkryty w 1954 roku i wykopany w 1974 i 1976 roku.

Strona w Panlongcheng był słabo zamieszkany w okresie Erlitou, składający się głównie z kilku małych osiedli i zajmując powierzchnię około 200.000 metrów kwadratowych. We wczesnym okresie Erligang, miejsce to nagle gwałtownie się rozrosło, osiągając powierzchnię około 1 km2. Centralne miasto miało 75 000 metrów kwadratowych i było otoczone murem hangtu, czyli murem z ubitej ziemi. Wewnątrz murów odkryto dwa pałace zajmujące 2 hektary. Panlongcheng mógł być placówką Erligang, wykorzystywaną do kontrolowania regionalnych zasobów, takich jak kopalnie miedzi.

Techniki budowlane i odlewania brązu w Panlongcheng są identyczne z technikami stosowanymi w Erligang i Zhengzhou, jednak styl ceramiki jest inny. Styl elitarnych pochówków z Erligang jest niemal dokładną repliką pochówków z Zhengzhou, jednak późniejsze warstwy wskazują, że styl z Erligang zaniknął w późniejszych fazach kultury Erligang. Stanowisko podupadło, aż zostało całkowicie opuszczone pod koniec kultury Erligang. Na upadek Panlongcheng mógł częściowo wpłynąć rozwój stanowiska w Wucheng.

W prowincji Hubei, na innych stanowiskach, takich jak Jingnansi i Baimiaozhu, również występują ceramiki typu Erlitou lub późne Erlitou-wczesne Erligang.

Po Panlongcheng nastąpiły kultury regionalne i lokalne, takie jak kultura Feijiahe.