Cetin Castle

Twierdza Cetin położona jest 5 km na południe od Cetingradu, nad miejscowością Podcetin, w Chorwacji. Data założenia Cetina nie jest znana. Istnieją pewne przesłanki, że osada istniała tam już w czasach Imperium Rzymskiego. Pierwsza wzmianka o parafii Wszystkich Świętych, na terenie której znajduje się twierdza, pochodzi z 1334 roku. W 1387 r. król Zygmunt, Święty Cesarz Rzymski, podarował Cetin Ivanowi Krčkiemu. W ten sposób stał się on własnością rodziny Frankopanów.

Średniowiecze było złotym okresem dla Cetin. W pobliżu twierdzy znajdował się klasztor franciszkanów i kilka kościołów. W XV wieku powstała cetyńska gałąź rodu Frankopanów. Przetrwała ona tylko sto lat. Ivan Frankopan Cetinski zginął w bitwie na polu Krbava. Jego brat Grgur i syn Franjo Frankopan zostali arcybiskupami Kalocsy. Franjo Frankopan był ostatnim członkiem rodziny Frankopanów Cetyńskich. Po nim twierdza stała się własnością rodziny Frankopanów Słunskich.

Cetin odegrał ważną rolę w historii Chorwacji. Po klęsce w bitwie pod Mohaczem w 1526 r. chorwacka szlachta zebrała się na sejmie w Cetinie. 1 stycznia 1527 r. wybrali oni Ferdynanda I, arcyksięcia austriackiego, na króla Chorwacji. Karta podpisana przez chorwacką szlachtę i przedstawicieli Ferdynanda Habsburga należy do najważniejszych dokumentów chorwackiej państwowości i jest przechowywana w Austriackim Archiwum Państwowym w Wiedniu.

W kolejnych stuleciach Cetin był częścią chorwackiej granicy wojskowej, czyli pogranicza między monarchią Habsburgów a Imperium Osmańskim. W tym okresie wojska osmańskie kilkakrotnie przejmowały nad nim kontrolę. Twierdza była często niszczona i naprawiana. O rekonstrukcjach z tego okresu świadczą dwie kamienne płyty z tureckimi napisami, znajdujące się w Muzeum Historii Chorwacji.

W 1790 r. oddziały armii habsburskiej pod dowództwem generała Walischa ostatecznie odzyskały zamek Cetin dla monarchii habsburskiej. Oblężenie trwało miesiąc, a po bitwie kilku oficerów zostało odznaczonych, w tym Johann I Josef, książę Liechtensteinu. Status Cetina został ostatecznie potwierdzony podczas konferencji pokojowej w Svishtov. W 1809 r. wojska osmańskie ponownie zajęły Cetin, ale wycofały się w następnym roku pod wpływem gróźb marszałka Marmonta, generalnego gubernatora prowincji iliryjskich. Zmusił on Osmanów do wycofania się z Cetin po krótkim zajęciu Bihać. Obiecano mu, że nie wkroczy ponownie do francuskiej Chorwacji. Po ustąpieniu osmańskiego zagrożenia twierdza została opuszczona i zamieniona w kamieniołom. Kontrola administracyjna nad okolicą została przeniesiona do wsi Cetingrad, która rozwinęła się na północ od Cetina.