Nečven, Park Narodowy Krka

Fort Nečven lub Nečven City to średniowieczna chorwacka twierdza z XIV wieku i jeden z najważniejszych obiektów warownych w Chorwacji pod względem wielkości i stopnia zachowania. Znajduje się na zachodniej stronie góry Promina, na skraju wysokich klifów rzeki Krka, 3 kilometry na południe od wodospadu Miljacka, gdzie zaczyna się Park Narodowy Krka, przy tytułowej miejscowości.

Nečven pochodzi, według XIX-wiecznego historyka Grgura Urlić-Ivanovića, który po raz pierwszy opisał pozostałości, z IX wieku, a według legendy zostało nazwane na cześć pięknej dziewczyny z okolicy, która odrzuciła wszelką przemoc ze strony przekupniów i w końcu otruła się, aby uniknąć schwytania. Historia ta prawdopodobnie symbolizuje wrogość między Trošenj-Čučevo Šubicia a Nečven Nelipicia.

Fort i przylegający do niego dziedziniec mają powierzchnię kilometra kwadratowego. Niegdyś był otoczony wysokimi murami z małych, słabo złożonych kamieni łączonych wapnem. Północno-wschodni mur dziedzińca był oddzielony głęboką fosą i być może ruchomym mostem od pozostałości twierdzy. Mury miały ponad metr grubości. Strome ściany południowe osiągały wysokość do 15 metrów i składały się z pięciu kondygnacji. Strona północna, gdzie stoi pięciopiętrowa starożytna kwadratowa wieża, jest obecnie zasypana gruzem.

Po drugiej stronie Krki, naprzeciwko Nečvena, znajdują się pozostałości innego starego chorwackiego miasta - Trošenj. Miasta te były wcześniej połączone mostem, który łączył środkową Dalmację z Bukovicą i Ravni Kotari. Most był nadzorowany, a podróżni przekraczający granicę między posiadłościami Šubicia i Nelipicia musieli uiszczać opłatę za przejazd.

Pierwsi Panowie Nečven-Nelipić byli u szczytu swej potęgi po upadku Mladena Šubicia II, gdy książę Nelipac uznał ich za główną siłę w regionie południowej Chorwacji.

Turcy rządzili Nečvenem od 1522 do 1678 lub 1686 r. z wyjątkiem okresu między 1648 a 1670 r. kiedy to został on przekazany weneckim wasalom Szibenikowi i Trogirowi, a następnie spalony na rozkaz Leonarda Foscolo, z wykorzystaniem znalezionych konstrukcji i potężnego drewnianego mostu na rzece Krka. W ich czasach żyli: Dizdarowie, Aghowie, Begowie i Kadijowie, co świadczy o dużym znaczeniu fortu i miasta, ponieważ w tamtym okresie było ono siedzibą władzy administracyjnej i sądowniczej na tym obszarze.

Pod koniec XVIII wieku twierdza straciła swoje strategiczne znaczenie, została opuszczona, a okoliczne wsie wyludniły się.