Rab concentration camp, Kampor

Obóz koncentracyjny Rab był jednym z kilku włoskich obozów koncentracyjnych. Został założony podczas II wojny światowej, w lipcu 1942 r. na okupowanej przez Włochów wyspie Rab.

Według historyków Jamesa Walstona i Carlo Spartaco Capogeco roczna śmiertelność w obozie wynosiła 18% i była wyższa niż średnia śmiertelność w nazistowskim obozie koncentracyjnym w Buchenwaldzie. Według raportu złożonego papieżowi Piusowi XII przez biskupa Krk Jože Srebrniča 5 sierpnia 1943 r.: "świadkowie, którzy brali udział w pochówku, stwierdzają jednoznacznie, że liczba zmarłych wynosi co najmniej 3500". Według jugosłowiańskich szacunków Komisji ds. Ustalenia Zbrodni Okupantów w obozie zginęło 4 641 więźniów, w tym 800 więźniów, którzy zmarli podczas transportu z Rabu do obozów koncentracyjnych w Gonars i Padwie we Włoszech. Inne źródła podają liczbę około 2 000.

W lipcu 1943 roku, po upadku reżimu faszystowskiego we Włoszech, obóz został zamknięty, ale część pozostałych w nim żydowskich internowanych została deportowana przez wojska niemieckie do obozu zagłady w Auschwitz. Jugosławia, Grecja i Etiopia wystąpiły o ekstradycję około 1200 włoskich zbrodniarzy wojennych, którzy jednak nigdy nie zostali postawieni przed odpowiednim trybunałem, ponieważ rząd brytyjski, na początku zimnej wojny, widział w Pietro Badoglio gwaranta antykomunistycznych Włoch po wojnie. Jesienią 1943 r. jugosłowiańscy partyzanci, dowodzeni przez Komunistyczną Partię Jugosławii, uratowali z wyspy około 2500 Żydów.