Kolindsund

Kolindsund to wydłużone, osuszone jezioro o powierzchni 26,4 km2 na półwyspie Djursland w Danii, rozciągające się 25 km na zachód, w głąb lądu od portu morskiego Grenå nad morzem Kattegat. Dno osuszonego jeziora znajduje się średnio 2,5 metra poniżej poziomu morza. Obecnie obszar ten jest bogatym terenem rolniczym, utrzymywanym w stanie suchym dzięki dwóm stacjom pomp. W każdej ze stacji włączana jest pompa o mocy 240 KM w zależności od potrzeb, regulowanych poziomem wody w kanałach doprowadzających wodę do pomp. Szerokość Kolindsundu waha się od 0,8 km do 2,5 km.

Osuszanie jeziora rozpoczęto w maju 1874 roku. W tym celu konsorcjum zbudowało infrastrukturę kanałów odwadniających oraz dwie pompownie napędzane parą i wiatrem. Obecnie główne elektryczne stacje pomp znajdują się w miejscowościach Fannerup i Enslev. Tutaj woda z cieku wodnego jest pompowana 5 metrów w górę do Kanału Północnego. Z Kanału Północnego woda wpływa do Morza Kattegat w porcie morskim Grenå. Wraz z Kanałem Południowym Kanał Północny okrąża Sund, zaczynając od miasta Kolind 26 km w głąb lądu i kończąc go kilka kilometrów przed Grenå. W Kolind poziom kanałów znajduje się nieco powyżej jednego metra nad poziomem morza. Kanał Północny i Południowy odcinają strumienie, które w przeciwnym razie wpadałyby do dawnego jeziora.

Żyzne, gliniaste podłoże w zatoce składa się głównie z dwóch rodzajów osadów wodnych: mułu morskiego i mułu słodkowodnego. Na całym obszarze zalewu znajduje się sieć rur odwadniających, które odprowadzają wodę do kanałów środkowych kończących się w dwóch przepompowniach.

W epoce kamiennej, po ostatniej epoce lodowcowej sprzed 12 000 lat, Kolindsund był słoną wodą, która dzieliła północną część półwyspu Djursland na wyspę. Zmiany poziomu morza lub podnoszenie się lądu w połączeniu z dryfem piasku spowodowanym wiatrem zablokowały Grenå wejście do morza i w średniowieczu zmieniły żeglowną cieśninę w jezioro.

Obecnie istnieją obawy, że ewentualne podniesienie się poziomu mórz w przyszłości w wyniku zmian klimatycznych może utrudnić utrzymanie dawnego jeziora w stanie suchym jako ziemi uprawnej.