Auning Kirke, Auning

Kościół Auning znajduje się w miejscowości Auning na wyspie Djursland.

Kościół pochodzi z XII w. i został zbudowany z kamienia jesionowego, ale później przebudowano go do obecnej postaci. Około 1500 r. płaski strop belkowy zastąpiono sklepieniami - krzyżowym w prezbiterium i dwoma gwiaździstymi w nawie, a wieżę, kruchtę i trzecie przęsło nawy - wszystkie z kamienia mnichów - dobudował w 1616 r. budowniczy Mathias, który przebudował także pobliski dwór Gammel Estrup dla Eske Brocka, którego właściciel był także właścicielem kościoła do czasu, gdy przeszedł on na własność w 1921 r.

Obok ganku znajdują się dwa jesiony z wiązaniami linowymi. Pierwotnie były one zwieńczeniem łuku prezbiterium, ale po jego rozbudowie zostały usunięte.

W 1631 r. na pierwotnym cmentarzu przykościelnym wybudowano mały szpital lub przytułek dla ubogich. Inicjatorem tego przedsięwzięcia był marszałek Jørgen Scheel z Gammel Estrup. Funkcjonował on do około 1914 roku.

W 1699 r. w dobudówce od północy zbudowano kaplicę grobową dla rodziny Scheel. Oto epitafium dla Jørgena Scheela, zmarłego w 1695 r. Jej autorem jest belgijski rzeźbiarz Thomas Quellinus, który mieszkał w Kopenhadze i kilka lat wcześniej, w 1691 r. wykonał kaplicę dla pułkownika Hansa Friisa w kościele Hørning koło Clausholm. Król zezwolił wdowie na "tanie epitafium - pod warunkiem, że kościół nie zostanie przez to uszkodzony", ale nie ma nic szczególnie taniego w rezultacie, który jest wspaniałym dziełem barokowym w marmurze. W krypcie krypty znajduje się obecnie osiem sarkofagów z marmuru i osiem z piaskowca, z których ostatni został obniżony w 1844 r.

Wnętrze kościoła jest ozdobione freskami, wśród których znajduje się m.in. księga wierszy. Pochodzą one częściowo z okresu bezpośrednio po wybudowaniu sklepień, a częściowo z okresu po reformacji. O tym ostatnim świadczy dobitnie fakt, że artysta dał się poznać w jednym miejscu: "Rasmus Ryter maler - h. alleus 1562". Rok pojawia się jednak w kilku miejscach. Wawrzyńca z rusztem i księgą wierszy, co należy uznać za dość osobliwy motyw w dekoracji poreformacyjnej.

Freski zostały zamalowane w nieznanym czasie, częściowo odsłonięte w 1885 r. ponownie zamalowane w 1902 r. a następnie w pełni odsłonięte w latach 1953 i 1955.