Siewka złota

Systematyka i zasięg występowania

Zwykle wyróżnia się dwa podgatunki, które zamieszkują:

• Pluvialis apricaria apricaria – Wyspy Brytyjskie, północno-zachodnie Niemcy, Danię, południową i środkową część Półwyspu Skandynawskiego i Finlandii oraz wschodnie wybrzeże Bałtyku. Populacja z Wysp Brytyjskich częściowo wędrowna. Ptaki ze Skandynawii zimują w środkowej i południowej Europie oraz północnej Afryce.
• Pluvialis apricaria altifrons – środkowo-wschodnią Grenlandię, Islandię, Wyspy Owcze oraz Laponię i północno-wschodnią Europę po półwysep Tajmyr. Ptaki z Islandii zimują na Wyspach Brytyjskich, we Francji i na Półwyspie Iberyjskim. Ptaki z Tajmyru zimują na wybrzeżach Morza Kaspijskiego i Morza Śródziemnego.

Dawniej populację występującą od Wysp Brytyjskich po północne Niemcy zaliczano do podgatunku P. a. oreophilos.

Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) uznaje siewkę złotą za gatunek monotypowy.

W Polsce siewki złote gnieździły się w XIX wieku, obecnie regularnie pojawiają się na przelotach (III–V i VII–XII). Najwyższe koncentracje uzyskują w obszarze Natura 2000 „Doliny Przysowy i Słudwi” – do 11 tys. osobników.

Morfologia

Cechy gatunku

Samiec w szacie godowej ma wierzch ciała złotożółty, z ciemnymi cętkami. Spód ciała czarny. Kolor złoty od czarnego oddziela szeroki biały pas biegnący od głowy po tył ciała, gdzie najszerszy jest na pokrywach podogonowych, które są przez to całkowicie białe. Samica w szacie godowej podobna do samca, lecz czarny spód pokryty jest białymi plamkami. Obie płci w szacie spoczynkowej mają jasny spód. Szyja i pierś żółtawe, a pozostała część biała. U P. a. altifrons w szacie godowej czarna plama na spodzie ciała samca jest większa, zaś samica ma żółtawe poliki z ciemnymi plamkami.

Wymiary średnie

dł. ciała ok. 25–30 cmrozpiętość skrzydeł ok. 55–75 cmmasa ciała ok. 155–310 g

Ekologia i zachowanie

Biotop

Tundra, lasotundra, w strefie umiarkowanej bagna. Na zimowiskach pola uprawne, pastwiska i łąki.

Gniazdo

Na ziemi.

Jaja

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu–lipcu 4 jaja.

Wysiadywanie

Jaja wysiadywane są przez okres 28–31 dni przez obydwoje rodziców.

Pożywienie

Owady i inne bezkręgowce uzupełnione pokarmem roślinnym.

Status i ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje siewkę złotą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji w 2015 roku szacowano na 1,3–1,75 miliona dorosłych osobników.

Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.