Paw kongijski

Kongijski paw, znany również jako afrykański paw lub „mbulu” przez lud Bakôngo, to fascynujący ptak pochodzący z Basenu Konga. Jest jednym z trzech współczesnych gatunków pawi, obok pawia indyjskiego i pawia zielonego. Odkrycie tego ptaka w 1936 roku przez dr. Jamesa Chapina wywołało początkowo zamieszanie, gdyż był on mylony z pawiem indyjskim ze względu na podobieństwo w wyglądzie. Co ciekawe, kongijski paw posiada cechy zarówno pawi, jak i perlic, co może sugerować możliwe powiązania między tymi ptasimi rodzinami.

Samiec kongijskiego pawia to okazały ptak o niebieskich piórach z metalicznym zielonym i fioletowym połyskiem, czerwoną skórą na szyi oraz czarnym ogonem. Samica natomiast ma kasztanowobrązowe upierzenie z czarnym brzuchem i metalicznie zielonym grzbietem. Zarówno samce, jak i samice wyglądają bardzo podobnie do młodych osobników pawi azjatyckich. Ich dieta składa się głównie z owoców i owadów, a ich zachowania godowe przypominają te obserwowane u innych gatunków pawi.

Ptaki te występują wyłącznie w nizinnych lasach centralnego Konga w Demokratycznej Republice Konga. Niestety, są zagrożone wyginięciem w wyniku utraty siedlisk spowodowanej górnictwem, rolnictwem przesiedleńczym oraz wycinką lasów. W rezultacie kongijski paw jest klasyfikowany jako gatunek narażony na wyginięcie na Czerwonej Liście IUCN, z szacowaną dziką populacją wynoszącą zaledwie od 2,500 do 9,000 dorosłych osobników. Wysiłki na rzecz ich ochrony obejmują programy hodowli w niewoli, realizowane m.in. w Zoo w Antwerpii i Parku Narodowym Salonga.