Almik haitański

Hispaniolański solenodon, znany również jako haitański solenodon lub agouta, to fascynujący i unikalny ssak występujący wyłącznie na wyspie Hispaniola, którą dzielą Haiti i Dominikana. Po raz pierwszy opisany w 1833 roku, ten intrygujący stwór był uważany za wymarłego, dopóki nie został ponownie odkryty w 1907 roku.

Przypominając przerośniętą ryjówkę, zarówno samce, jak i samice solenodona są podobnej wielkości. Jedną z ich wyróżniających cech są rowkowate zęby i jadowita ślina, której używają do polowania na swoją zdobycz. Te nocne zwierzęta żywią się głównie stawonogami, robakami i małymi gadami. Komunikują się za pomocą różnych wokalizacji i zwykle można je znaleźć w niezakłóconych wilgotnych lasach, choć ich rozmieszczenie jest nierównomierne.

Rozmnażanie solenodonów odbywa się przez cały rok. Samice rodzą od jednego do trzech ślepych i bezwłosych młodych po okresie ciąży trwającym około 84 dni. Przez pierwsze dwa miesiące matka nosi swoje młode, zapewniając im niezbędną opiekę i ochronę.

Niestety, hispaniolański solenodon stoi w obliczu poważnych zagrożeń ze strony wprowadzonych drapieżników, takich jak zdziczałe psy i koty, a także z powodu utraty siedlisk spowodowanej wylesianiem i rolnictwem. Aby sprostać tym wyzwaniom, podjęto działania na rzecz ochrony tego zagrożonego gatunku. Solenodon jest w pełni chroniony prawem, a różne projekty współpracy mają na celu ochronę jego siedlisk i populacji. Te działania obejmują badania, kampanie edukacyjne i wdrażanie planów zarządzania w parkach narodowych.

Chociaż solenodon był kiedyś uznawany za funkcjonalnie wymarłego na Haiti, ostatnie obserwacje i badania genetyczne dały nowe nadzieje. Badania te podkreśliły różnorodność populacji i zróżnicowanie podgatunków. Co niezwykłe, rozbieżność genetyczna solenodona hispaniolańskiego od innych ssaków datuje się na około 78 milionów lat, co podkreśla jego wyjątkowość i starożytną linię rodowodową. Ten niezwykły stwór z pewnością zasługuje na dalsze i dedykowane wysiłki ochronne.