San Roque Dam

Zapora San Roque, eksploatowana w ramach projektu San Roque Multipurpose Project, to wysoka na 200 metrów i długa na 1,2 kilometra zapora nasypowa na rzece Agno. Jest to największa tama na Filipinach i szesnasta co do wielkości na świecie. Rozciąga się na terenie gmin San Manuel i San Nicolas w stanie Pangasinan, prawie 200 km na północ od Metropolii Manila.

Zapora napełnia zbiornik o powierzchni około 12,8 km2, rozciągający się na północ od gminy Itogon w stanie Benguet. Zapora jest chroniona przed przepełnieniem przez wrota. W każdej porze deszczowej spływ wody jest magazynowany, a następnie uwalniany za pomocą turbin wodnych w celu wytworzenia energii i nawadniania upraw.

Rzeka Agno jest trzecią co do wielkości rzeką na Filipinach, o całkowitej długości 221 km i zlewni na obszarze Projektu o powierzchni 1225 km2. Rzeka bierze swój początek w Kordylierach, początkowo płynie z północy na południe, dzieli się na kilka koryt na płaskiej centralnej równinie Luzonu i meandruje w kierunku zachodnim przez prowincje Pangasinan i Tarlac, a następnie wpada do Zatoki Lingayen. Zapora i jej bezpośrednie dorzecze są chronione jako rezerwat leśny, znany jako Rezerwat Leśny Dolnego Działu Wodnego Agno.

Firma San Roque Power Corporation sfinansowała i zbudowała SRMP w ramach umowy zakupu energii elektrycznej z National Power Corporation na zasadzie Build-Operate-Transfer. SRPC zakończyło budowę SRMP o północy 14 lutego 2003 roku, kiedy to okoliczne regiony, w tym Północno-Zachodni Czworokąt Rozwoju Gospodarczego Luzon, uzyskały dostęp do energii szczytowej, nawadniania, ochrony przeciwpowodziowej i poprawy jakości wody. W rzeczywistości wszystkie korzyści, oprócz tych związanych z zasilaniem, były dostępne od połowy 2002 roku, kiedy ukończono budowę zapory i wału przeciwpowodziowego.

Po zakończeniu budowy własność zapory i wału przeciwpowodziowego została przekazana Krajowemu Przedsiębiorstwu Energetyki Cieplnej, ponieważ w imieniu kilku agencji przedsiębiorstwo to wniosło środki na elementy nieenergetyczne. SRPC będzie właścicielem i operatorem urządzeń wytwarzających energię przez 25 lat, po czym ich własność przejdzie na Krajowe Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej.