Landing Ship, San Jose

Okręt desantowy, okręt czołgowy, lub okręt desantowy czołgowy, to określenie marynarki wojennej dla okrętów opracowanych po raz pierwszy podczas II wojny światowej w celu wspierania operacji amfibijnych poprzez przewożenie czołgów, pojazdów, ładunków i oddziałów desantowych bezpośrednio na brzeg bez doków lub pomostów. Umożliwiło to przeprowadzenie szturmu amfibijnego na niemal każdą plażę.

LST miał wysoce wyspecjalizowaną konstrukcję, która umożliwiała przeprawy przez oceany, jak również lądowanie na brzegu. Na dziobie statku znajdowały się duże drzwi, które można było otworzyć, zastosować rampę i rozładować pojazdy. LST miał płaską stępkę, która pozwalała na przybicie do brzegu i utrzymanie statku w pozycji pionowej. Podwójne śruby napędowe i stery były zabezpieczone przed osiadaniem na mieliźnie. LST służyły podczas II wojny światowej na całym świecie, w tym w wojnie na Pacyfiku i w teatrze europejskim.

Pierwsze okręty desantowe zostały zbudowane zgodnie z wymaganiami brytyjskimi poprzez przebudowę istniejących statków; następnie Wielka Brytania i USA współpracowały nad wspólnym projektem. Brytyjskie okręty zostały użyte pod koniec 1942 r. podczas inwazji aliantów na Algierię, a w 1943 r. LST wzięły udział w inwazji na Sycylię i kontynentalne Włochy. W czerwcu 1944 r. weszły w skład wielkiej floty inwazyjnej na lądowanie w Normandii.

Podczas II wojny światowej w Stanach Zjednoczonych złożono ponad 1000 LST na użytek aliantów; Wielka Brytania i Kanada wyprodukowały kolejne osiemdziesiąt.