Vallisaari, Helsinki

Vallisaari to wyspa w Helsinkach, w Finlandii. Znajduje się pomiędzy Suomenlinna i Santahamina.

Na wyspie znajduje się kilka stawów, a od setek lat była ona znana jako miejsce, gdzie żeglarze mogli zaczerpnąć świeżej wody. Na wyspie zbudowano kilka fortyfikacji, ale podczas gdy sąsiednia Suomenlinna stała się główną fortecą morską Helsinek, Vallisaari była punktem zaopatrzeniowym, gdzie wypasano bydło i zbierano drewno na opał.

W 1808 r. Szwecja i Rosja prowadziły wojnę, a Rosjanie oblegli Suomenlinnę i wykorzystali Vallisaari jako swoją bazę wypadową. Rządząc Wielkim Księstwem Finlandii, Rosjanie rozpoczęli budowę fortyfikacji w Vallisaari. Stanowiły one część posterunku Sveaborg.

Po odzyskaniu przez Finlandię niepodległości w 1917 r. w Vallisaari do XXI w. przechowywano broń sił obronnych. Ładowano i konserwowano amunicję, torpedy i miny, prowadzono obserwacje pogody i naprawiano maski przeciwgazowe. Na wyspie mieszkała także ludność cywilna, która prowadziła dość wiejskie życie, zajmując się uprawą roli.

Fińskie Siły Obronne oddały wyspy w 2008 roku, a Vallisaari została otwarta jako cel podróży turystycznych w 2016 roku. Przed otwarciem wyspy usunięto roślinność, zbudowano schody i poręcze oraz dodano znaki informacyjne i suche toalety. Instalacja wodna nie jest już w takim stanie, by można było z niej korzystać.

Obecnie Vallisaari jest najbardziej zróżnicowanym przyrodniczo miejscem w obszarze metropolitalnym. Rosyjska historia wyspy znajduje odzwierciedlenie w roślinach, z których część została przywieziona na wyspę jako pasza dla zwierząt. Działania wojenne sprawiły, że wały i łąki między fortyfikacjami pozostały otwarte, wzbogacając w ten sposób różnorodność przyrody. Na wyspie żyje kilka rzadkich gatunków owadów i nietoperzy.