Rue Saint-Bertin, Saint-Omer

Opactwo św. Bertina było benedyktyńskim opactwem klasztornym w Saint-Omer we Francji. Obecnie znajdują się tam ruiny, które są dostępne dla zwiedzających. Początkowo było poświęcone św. Piotrowi, ale zostało ponownie poświęcone drugiemu opatowi, św. Opactwo jest znane z łacińskiego kartuzji, której pierwsza część przypisywana jest św.

Opactwo zostało założone nad brzegiem rzeki Aa w VII wieku przez biskupa Audomara z Thérouanne, znanego obecnie jako św. Wysłał on mnichów Bertina, Momelina i Ebertrama z Sithiu, aby prowadzili prozelityzm wśród pogan w tym regionie. Wkrótce opactwo stało się jednym z najbardziej wpływowych klasztorów w północnej Europie, a pod względem znaczenia ustępowało Elnon i St Vaast. W jego bibliotece znajdował się kodeks Aratei z Lejdy, z którego wykonano dwie kopie. Bertin są ważnym źródłem do historii IX-wiecznej Francji.

Już w IX wieku opactwo posiadało przeorat w Poperinge. W połowie XI wieku wybudowano romański kościół. Miał on 25 m wysokości i 48-metrową wieżę. Zawierał dużą XIV-wieczną półokrągłą świątynię z pięcioma kaplicami bocznymi. Stanowił on wzór dla kościoła, którego budowę ukończono dopiero na początku XVI wieku.

Biskup Herman z Ramsbury był mnichem w opactwie od 1055 do 1058 r. Porzucił swoje obowiązki, ale nie tytuł, który odzyskał po wyborze na biskupa Sherborne. Od 1106 r. opactwo miało prawo mianowania księży w Lissewege i Ruiselede. W 1128 r. został tu pochowany Wilhelm Clito. Opactwo posiadało "dom schronienia" w nieistniejącej już szkole Sint-Lodewijkscollege w Brugii.

Po XIII wieku opactwo przestało się rozwijać, choć przetrwało aż do jego zamknięcia w czasie rewolucji francuskiej. W 1830 r. władze miasta nakazały zburzenie kościoła, oszczędzając jednak wieżę. Nadal widoczna jest przypora, którą wzniesiono, aby ją podtrzymać, choć sama wieża zawaliła się w 1947 r. z powodu uszkodzeń poniesionych podczas ostrzału miasta w czasie II wojny światowej. Ratusz w St-Omer został zbudowany z kamienia usuniętego z tego miejsca w 1834 roku.