Le Néron, Grenoble

Néron to szczyt we francuskim departamencie Isère, wznoszący się na wysokość 1299 m w masywie Chartreuse w Alpach. W XIX wieku, ze względu na swój kształt, nazywany Casque du Néron, jego nazwa oznacza dosłownie "czarny" i nie ma żadnego związku z cesarzem rzymskim ani z istnieniem w jego południowej części starożytnego posterunku, który służył jako punkt obserwacyjny i schronienie. Góra ma kształt odwróconego kadłuba statku z bardzo wyraźnym grzbietem głównym biegnącym z północy na południe i jest zbudowana głównie z wapieni urgundzkich. Ze względu na swoją ekspozycję posiada florę śródziemnomorską, choć została ona osłabiona przez pożar latem 2003 r. który zniszczył całą górną część góry. Góra ta jest również częścią regionalnego parku przyrody Chartreuse.

Na południowym krańcu Néron znajduje się jaskinia zwana Balme de l'Hermitage. W miejscu tym, zajmowanym od neolitu, znajdowała się luksusowa willa, od średniowiecza przekształcona w zamek, który z kolei przeszedł w ręce bogatych rodzin i zakonów. W tym okresie lasy na zboczach gór były intensywnie eksploatowane w celu dostarczania węgla drzewnego do kuźni i zostały w dużej mierze zastąpione winnicami. Dlatego w XIX wieku pierwsi badacze naukowi i wojskowi korzystali ze stromych ścieżek utworzonych przez drwali. Nero pojawił się w Przewodnikach Joanne'a, ale liczba ofiar szybko się zwielokrotniła i zyskał złą sławę. Pierwsze pełne przejście z północy na południe wykonano w 1884 roku w celu oceny możliwości umieszczenia baterii wojskowych na szczycie góry. W 1891 r. rozpoczęto budowę drogi prowadzącej do miejsca, w którym znajdowały się baterie, a dwa lata później ukończono ją na północ od góry, w górę wąwozu Vence. W tym samym czasie eksploracja Nerona doprowadziła do odkrycia starożytnej drogi rzymskiej i pozostałości dziesięciometrowej kładki w południowo-wschodnich skarpach. Następnie, w wyniku serii wykopalisk archeologicznych prowadzonych przez Hipolita Müllera, odkryto cysternę dawnego punktu widokowego oraz liczne artefakty. Kolejne wypadki doprowadziły do utworzenia komitetu ratownictwa górskiego Delfin, oznakowania szlaków, ułożenia lin, a w 1911 r. do otwarcia nowej kładki. Droga rzymska stała się głównym szlakiem Néron, zastępując niestabilne korytarze na wschodniej ścianie i strome ścieżki na zachodnim zboczu. Zajazd Boujard w wiosce Hermitage przeżywał rozkwit w pierwszej połowie XX wieku. Jednak w 1932 r. zamek Balme spłonął i został opuszczony na zawsze. Po drugiej wojnie światowej, z wyjątkiem otwarcia kilku dróg wspinaczkowych w latach siedemdziesiątych XX wieku i kronik powstałych dzięki pracy przedstawiającej Lucky Luke'a na jednym ze szczytów górujących nad aglomeracją Grenoble, Néron stracił wiele ze swojej atrakcyjności; przepisy miejskie regularnie zabraniają dostępu do niego z powodu obrywów skalnych i porzucenia dużej części ścieżek.