Saint-Aignan d'Orléans, Orlean

Kościół Saint-Aignan to kolegiata w dzielnicy Bourgogne w Orleanie na północnym brzegu Loary we Francji. Kościół jest poświęcony Anianusowi, biskupowi Orleanu z V wieku, który, według legendy, przekonał Attylę Hunów, aby nie złupił miasta.

Według Grzegorza z Tours w tym miejscu znajdowała się bazylika z sanktuarium Anianusa, w której po śmierci w 587 r. został pochowany biskup Namatius. Klasztor pod wezwaniem Anianusa istniał w pierwszej połowie VII wieku, ponieważ w 651 roku jego opat, Leodebodus, wyjechał, aby założyć nowy klasztor we Fleury na ziemi podarowanej przez króla Clovisa II. Według kroniki Fredegara, napisanej w połowie tego stulecia, sanktuarium Anianusa było porównywalne pod względem znaczenia z sanktuarium świętego Marcina z Tours. Królowa Balttylda wspierała reformę, wprowadzając regułę Benedykta i regułę irlandzkiego misjonarza Kolumbanusa.

W IX wieku opactwo w Saint-Aignan było "wirtualną własnością dziedziczną rodziny szlacheckiej", hrabiów Orleanu. Za panowania Ludwika Pobożnego hrabia Odo I próbował skonfiskować wszystkie kościoły w Orleanie i uzurpować sobie prawo do opactwa w Saint-Aignan. W połowie stulecia kontrola nad klasztorem przeszła w ręce biskupów, którzy kontrolowali również hrabstwo, a później w tym samym stuleciu - w ręce dynastii Robertian. Dla historyków tego okresu miejskie Saint-Aignan jest bardziej nieznane niż jego wiejska siedziba w Fleury.

W Illatio sancti Benedicti, napisanej między 1010 a 1018 r. Teodoryk z Fleury opowiada legendę, która była wówczas aktualna we Fleury. Kiedy wikingowie zaatakowali Fleury, płynąc w dół Loary, relikwie Benedykta z Nursji zostały przywiezione do Saint-Aignan w celu przechowania. Tamtejsi mnisi chcieli je zatrzymać, ale cudem, gdy niebezpieczeństwo minęło, zostały one spławione zamarzniętą rzeką z powrotem do Fleury.

Klasztor w Saint-Aignan został ponownie poświęcony w 1029 roku. Jego ołtarz główny był wówczas poświęcony wspólnie świętym Piotrowi i Aniołowi, natomiast ołtarz w chórze był poświęcony tylko Aniołowi, którego relikwie spoczywały w krypcie pod nim. W nawie głównej znajdowało się dwanaście mniejszych ołtarzy, poświęconych świętym o znaczeniu zarówno lokalnym, jak i powszechnym, natomiast sześciu świętych lokalnych, których relikwie znajdowały się w kościele, nie miało w ogóle ołtarzy, liturgii ani hagiografii. Wkrótce po tej dacie kości św. Euzebiusza zostały przeniesione do Saint-Mesmin de Micy. W latach 70. XIV wieku anonimowy mnich z Saint-Aignan napisał Miracula sancti Aniani, zbiór opowiadań o cudach dokonanych przez Anianusa.

W 1661 r. mnich z Saint-Aignan, Robert Hubert, opublikował zbiór dokumentów z historii Saint-Aignan. Wiele z nich zostało przez niego sfałszowanych i od tamtej pory wprowadzają historyków w błąd.