Bibliothèque Saint-Corneille, Compiègne

Opactwo Saint-Corneille znajduje się w Compiègne, 75 km na północ od Paryża, w regionie Valois, i początkowo nosiło nazwę Sainte-Marie lub Notre-Dame. Później przemianowano ją na Saint-Corneille, a obecnie znana jest także jako Saint-Cyprien.

To cesarsko-królewskie opactwo, założone przez cesarza, aby zastąpić lub przynajmniej rywalizować z kaplicą palatyńską w Akwizgranie, zostało konsekrowane przez papieża i było miejscem spotkań wielu soborów. W jego murach zostało ukoronowanych lub pochowanych wielu Karolingów i Robertów, takich jak Ludwik II Żebrak, Eudes z Francji, Ludwik V z Francji i Hugues z Francji.

W 987 r. zgromadzenie uznało Huguesa Capeta za króla. Jednak po 987 r. wpływy opactwa zmalały i stały się niemal wyłącznie prowincjonalne. Mimo to w oczach książąt i ludu pozostało ono znakomitym opactwem królewskim ze względu na swoją przeszłość i cenne zabytki. Historia miasta Compiègne i Walezjuszy jest ściśle związana z historią opactwa.

Jednak nawet kiedy w 1150 r. kanonicy zostali zastąpieni przez mnichów z zakonu św. Benedykta, napięcia pozostały, ale pozostały też wspólne interesy. Mnisi nadal mieli sprzeczne stosunki z potężnymi miejscowymi panami i biskupami z Soissons. Królowie i papieże musieli ich nieustannie chronić lub, rzadziej, poskramiać ich ambicje. W okresie renesansu opactwo nadal przechowuje wiele relikwii, chorągwi zdobytych na wrogach oraz przyjmuje książęta i królowe. Ma nawet swoich ośmiu baronów lennych. Opaci mieli trwałą władzę w środkowej dolinie rzeki Oise i w Compiègne. Jednak system komendacji i połączenie mensy z opactwem królewskim w Val-de-Grâce spowodowały jego upadek. Rewolucja 1789 r. położyła kres jej prawie tysiącletniej historii. Opactwo królewskie, wciąż bogate i sławne, Panteon Compiègne, zostało zbezczeszczone, splądrowane i pozostawione na pastwę losu w 1793 roku. Ostatnie pozostałości opactwa zostały zbombardowane w 1940 r. przez niemieckie siły powietrzne.