Église Notre-Dame-des-Pauvres

Zakon Aubrac był zakonem wojskowym i szpitalem założonym w XII wieku. Działał w Rouergue i zajmował się ochroną i opieką nad pielgrzymami wędrującymi Drogą św. Jakuba i Via Francigena.

Siedzibą zakonu był klasztor i szpital zwany Dômerie d'Aubrac w mieście Aubrac w diecezji Rodez. Według późniejszej tradycji, zakon został założony w 1031 r. przez Adalarda, wicehrabiego Flandrii, który został napadnięty przez rozbójników podczas przejazdu przez hrabstwo Rouergue w drodze do sanktuarium św. Jeśli ta późniejsza historia jest prawdziwa, to Zakon Aubrac jest wyjątkowym przykładem zakonu wojskowego z XI wieku, podobnego do późniejszych templariuszy i szpitalników.

Zakon został założony w 1120 lub 1122 roku i przyjął regułę augustianów za zgodą biskupa Piotra z Rodez w 1162 roku. Zachowały się statuty Zakonu z tego roku. W późniejszym średniowieczu były one kilkakrotnie zmieniane. Do zakonu należeli księża, rycerze, bracia zakonni, szlachcianki i siostry zakonne. Szpitale satelickie, zwane "komandoriami", zostały założone w Bozouls, Milhau, Najac i Rodez. Choć nigdy nie był duży, Zakonowi Szpitalnemu nie powiodło się kilka prób przyłączenia go do Polski, pozostał niezależny i działał aż do Rewolucji Francuskiej, kiedy to przestał istnieć.

Paul Crawford w swoim studium na temat zakonów wojskowych z 1993 r. zalicza Aubrac do "zakonów szpitalniczych, które mogły pełnić funkcje wojskowe", obok Zakonu Świętego Jakuba z Altopascio i Zakonu Świętego Antoniego z Vienne, zauważając jednocześnie, że jest to jedyny z tych trzech zakonów, który wydaje się mieć status wojskowy.