Belfry, Lille

Dzwonnica ratusza w Lille, oddana do użytku w 1932 r. jest najwyższą cywilną dzwonnicą w Europie. Projekt jego budowy powstał w wyniku zniszczenia starego ratusza w czasie I wojny światowej.

Sąsiaduje z ratuszem i tworzy zespół architektoniczny, który jest zarówno masywny w przypadku ratusza, jak i smukły i wysmukły w przypadku dzwonnicy; zespół został zaprojektowany przez architekta Émile'a Dubuissona. Ze względu na dostępność terenu i decyzje polityczne budynek został wzniesiony w starej dzielnicy Saint-Sauveur, nieco na uboczu ówczesnego centrum miasta. Dzwonnica jest zbudowana z czerwonej cegły i betonu w stylu "rzeźbionego kamienia", co stanowi połączenie architektury art deco i neoflamandzkiej; czerwona cegła pasuje do zieleni platanów otaczających budynek. Współczesna dzwonnica nie zawiera żadnych dzwonów ani kurantów.

Ma 104 m wysokości, co świadczy o politycznej i handlowej potędze ówczesnej stolicy regionu. Dzwonnica w Lille jest również najwyższym budynkiem miejskim we Francji.

Obiekt ten, uznany za Pomnik Historii i wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, jest obsługiwany przez stację metra Mairie de Lille, a wejście na niego jest ogólnodostępne.

Nie należy jej mylić z neoflamandzką dzwonnicą Izby Handlowej, która również jest symbolem miasta Lille.