Puits n° 2 bis, Hénin-Beaumont

Compagnie des mines de Dourges była spółką górniczą, która eksploatowała węgiel w zagłębiu węglowym Nord-Pas-de-Calais od 1856 r. kiedy to rozpoczęto wydobycie w kopalni nr 2. Pierwsze prace w szybie nr 1 rozpoczęto w 1850 r. ale już cztery lata później szyb groził zawaleniem. W związku z tym przystąpiono do wykonania wykopu nr 2, nadal w Hénin-Beaumont, pięćdziesiąt metrów od połykacza. Następnie uruchomiono kolejno szyb nr 3 w Hénin-Beaumont i nr 4 w Noyelles-Godault. Szyb nr 5, w tej samej gminie, okazał się porażką. Następnie wykonano wykopy nr 6 i 6 bis na dwóch różnych placach w Hénin-Beaumont oraz wykopy nr 7 - 7 bis w Montigny-en-Gohelle. W tym samym okresie, w latach 1890-1900, wyrobiska nr 2, 3 i 4 zostały wyposażone w drugi szyb.

W 1919 r. rozpoczęto prace nad szybem nr 8-8 bis w Évin-Malmaison w celu eksploatacji północnej części koncesji, a następnie, na początku lat 30. XX w. otwarto szyb nr 9-9 bis w Oignies, w pobliżu szybów Compagnie des mines d'Ostricourt.

W 1946 r. przedsiębiorstwo zostało znacjonalizowane. Od tego momentu wyrobiska nr 2, 2 bis, 3 - 3 bis, 4 - 4 bis, 6, 6 bis i 7 - 7 bis stały się częścią Grupy Hénin-Liétard wraz z wyrobiskami przedsiębiorstw górniczych Courrières i Drocourt, a wyrobiska nr 8 - 8 bis i 9 - 9 bis stały się częścią Grupy Oignies wraz z wyrobiskami przedsiębiorstw Carvin i Ostricourt. Jest to jedyna firma, która podzieliła swoje wyrobiska na dwie grupy. Ta ostatnia grupa otwiera od 1956 r. szyb nr 10, którego celem jest koncentracja produkcji z okolicznych szybów.

Wydobycie na obszarze koncesji, ale także w całym zagłębiu węglowym, zakończyło się 21 grudnia 1990 r. w wyrobisku nr 9 - 9 bis. Wyrobiska te, wraz z wyrobiskami nr 8 - 8 bis i 10, były ostatnimi, które zostały zasypane na obszarze koncesji i jednymi z ostatnich, które zostały zasypane w zagłębiu węglowym. W XXI wieku pozostały jeszcze niektóre pozostałości po kopalni. Oprócz hałd żużlowych, w tym nr 87 i 92, znanych jako wanny Hénin Wschód i Zachód, widocznych z autostrady A1 i LGV Nord, zachowała się rama nadszybia szybu nr 8, a także cała płyta szybu 9 - 9 bis. Z drugiej strony, po współczesnym miejscu koncentracji nr 10 pozostała jedynie wieża ciśnień.