Château de Vauvenargues, Vauvenargues

Château of Vauvenargues to ufortyfikowana baszta we wsi Vauvenargues, położonej na północ od Montagne Sainte-Victoire, tuż za miastem Aix-en-Provence w południowej Francji.

Zbudowany na miejscu zajmowanym od czasów rzymskich, w średniowieczu stał się siedzibą hrabiów Prowansji, a w XIII wieku przeszedł w ręce arcybiskupów Aix. Obecną formę architektoniczną uzyskał w XVII w. jako dom rodzinny markiza de Vauvenargues. Po rewolucji francuskiej został sprzedany rodzinie Isoard, która mimo skromnych początków ostatecznie umieściła w zamku swój herb. W XIX wieku do zamku dodano ceramiczny profil z maioliki w stylu włoskiego renesansu, należący do René z Anjou, jednego z dawnych właścicieli, oraz małą kapliczkę z relikwiami św.

W 1929 r. zamek został oficjalnie wpisany na listę zabytków. W 1943 r. został sprzedany przez rodzinę Isoard trzem przemysłowcom z Marsylii, którzy pozbawili go wyposażenia i dekoracji ściennych, z których część zachowała się do dziś w zamku La Barben. W 1947 r. stał się ośrodkiem wypoczynkowym dla instytucji zajmującej się opieką nad chorymi na morzu.

We wrześniu 1958 r. nabył go przebywający na emigracji hiszpański artysta Pablo Picasso, który szukał bardziej odizolowanego miejsca pracy niż jego poprzedni dom, "La Californie" w Cannes. Zajmował zamek i przebudowywał go od 1959 do 1962 roku, po czym przeniósł się do Mougins. On i jego żona Jacqueline zostali pochowani na terenie zamku w Vauvenargues, który nadal jest prywatną własnością rodziny Picasso. Ich grób to trawiasty kopiec zwieńczony La Dame à l'offrande, monumentalną rzeźbą, która wcześniej strzegła wejścia do hiszpańskiego pawilonu na Międzynarodowej Wystawie w Paryżu w 1937 roku.