Kościół Saint Lucien

Kościół Saint-Lucien de Montmille to katolicki kościół parafialny w wiosce Montmille, w departamencie Fouquenies, we Francji. Położony na wzgórzu z widokiem na dolinę Thérain, Mont Mille, upamiętnia męczeńską śmierć świętego Luciena, patrona Beauvaisis, który był torturowany przez rzymskich żołnierzy w pobliżu obecnego kościoła, ponieważ nie chciał wyprzeć się swojego Boga. Wcześniej jego dwaj uczniowie, św. Maksymian i św. Julian, zostali ścięci w miejscu, gdzie znajduje się krypta kościoła, i tam pochowani, po czym dołączyli do pochówku św. Lucjana w opactwie w Beauvais. Niemniej jednak relikwie pozostały w Montmille, a najpóźniej na początku X wieku założono tam przeorat benedyktyński. W rzeczywistości parafia w Fouquenies jest poświadczona od 922 r. a przeor mianuje wikariusza, co dowodzi pierwszeństwa klasztoru. Klasztor i kościół w Montmille nosiły nazwę Saint-Maxien, a dopiero w XX wieku zastąpiono ją nazwą Saint Lucien. Obecny kościół, który powinien być następcą pierwszej kaplicy, jest związany z karolińską tradycją architektoniczną i jest datowany na XI wiek. Nawa, która pierwotnie była flankowana przez nawy, miała wąskie, duże, okrągłe łuki, które były całkowicie odkryte, oraz większe niż w okresie romańskim okna boczne, umieszczone na samym szczycie ścian. Te typowo karolińskie cechy pozwalają uznać ją za najstarszą część kościoła i uprawdopodobniają, że została zbudowana pod koniec X wieku. Transept i chór są nieco późniejsze, mniej wysokie i mniej szerokie, ale chór jest pierwotnie sklepiony krzyżowo, podobnie jak krypta znajdująca się bezpośrednio pod nim. Krypta ta jest wyjątkowa ze względu na swój wiek, rzadkość tego typu budowli w departamencie, a także ze względu na swój autentyczny charakter: cała reszta kościoła została w istocie głęboko przekształcona w połowie XIX wieku. Jednocześnie jest to miejsce duchowe o wielkim znaczeniu, podobnie jak cały kościół, co stało się motywem przywrócenia pielgrzymki w 1847 r. i utworzenia w Montmille parafii. Kościół został uznany za zabytek historyczny dekretem z 28 listopada 1913 r.